De Medihalte : tijd voor beterschap !
10/05/2017
Woensdag ochtend, 10uur.
Dr. Santantonio verwelkomt mij in haar medisch kabinet van de Medihalte. Ik zal haar een ochtend “volgen”. Haar consultaties hebben eigenlijk niets mee te maken met de consultatie van een klassieke huisarts, zoals de meesten onder ons kennen.
De Medihalte, het gemedicaliseerde centrum van Samusocial, zorgt voor de opvang van dakloze mensen van wie de gezondheidstoestand noodzaakt dat ze een tijdje rust nemen of geneeskundige zorgen ondergaan die normaal gezien thuis worden verstrekt. Ze komen van het ziekenhuis voor hun herstel. Of ze bereiden zich voor een operatie. Hun huisarts of een medewerker van het daklozenhulp-netwerk kunnen hen ook doorverwezen hebben. Tijdens dit verblijf kunnen zij hun behandeling zorgvuldig nemen. Ze krijgen specifieke zorg (wondverzorging…) in kwalitatieve omstandigheden. Ze zijn daar veilig, opgevolgd en op administratief vlak gesteunt.
Om het medisch beroepsgeheim te garanderen worden geen namen in dit artikel vermeld.
De zon straalt door het venster in het medisch kabinet van Dr. Santantonio. T’is nu al 2 jaren dat ze de daklozen van de Medihalte verzorgd.
Vanochtend zijn vijf patiënten voorzien.
Mnr X, het eerste patiënt, is op 20.maart aangekomen.
“Hoe gaat het? vraagd de dokter. Hebt u geen buikpijn ? »
Hij antwoord : « nee, het gaat noch, maar ik voel me wel duizelig”
Meneer verbleef in een winteropvangcentrum van Samusocial en werd naar het ziekenhuis gestuurd wegens een gastro-intestinale bloeding. Hij werd daarna naar de Medihalte georiënteerd, waar hij de hele tijd van zijn herstel zal blijven. Meneer is Belg, maar hij moet wel zijn identiteitskaart laten vernieuwen, om een bloedtest te kunnen doen. Dr. Santantonio geeft hem een attest waarmee hij het document in het OCMW kan afhalen. Bij de Medihalte komen we veel mensen tegen, wiens sociale zekerheid niet in orde is.
De tweede patient is van spaanse afkomst. Hij verblijft al sinds 3 weken bij de Medihalte. Zijn suikerziekte moet dringend gebalanseerd worden. Hij spreekt geen frans.
Dr Santantonio vraagt hem zachtjes : “ik heb gehoord, dat u na het avondeten nog verder aat”?
« Nee, nee », antwoord hij, niet zo zelfzeker…
De arts maakt een inventaris van alle medicijnen dat zijn patient neemt: het gaat dus niet alleen om diabetes. Meneer heeft ook pijn aan zijn ogen, en in zijn rug. Hij heefd ook een voeten-infectie. Hij vreesd, dat het aan zijn diabetes is gelinkt. Dr Santantonio kijkt naar zijn voeten en stelt hem gerust : “dit is niets, we gaan je voeten met een speciaal reinigingsmiddel behandelen.”
Het is nu de beurt van de derde patiënt. Zijn geval is komplex : het hospitaal heeft hem doorverwezen om zijn tuberculose te behandelen. Hij heeft ook een blaasontsteking en een schouderontwrichting. Daarop is zijn suikerziekte ook niet op de goeie baan. Meneer is een beetje verward. Hij weet niet welke dag het is vandaag. Hij is vergeten hoe oud hij is. Hij weet niet meer zo goed van waar hij komt. De arts helpt hem : “u bent in 1956 geboren, meneer. In Marokko. »
Het communiceren is moeilijk.
Dr Santantonio raad hem aan : « Eten is belangrijk, maar suiker is slecht voor u. Uw diabetes is te hoog, u moet oppassen. En ook veel water drinken!”
Dr Santantonio legd me uit dat Meneer veel te desoriënteerd is om in de toekomst voor zichzelf te kunnen zorgen. Hij is ingeschreven voor een “lang verblijf” bij de Medihalte. Hij heeft geen papieren. Als zijn administratieve situatie geregeld was, zou hij dan recht op een mutualiteit hebben en dan ook toegang tot een rusthuis krijgen. Fingers crossed…
De vierde patiënt is van roemeense afkomst. Hij is in 2002 in België aangekomen. De meeste tijd slaapt hij hier en daar, bij vrienden, of op straat. Tijdens de winter verblijfd hij in de winteropvancentra van Samusocial. Hij is nu bij de Medihalte in afwachting van een operatie. Hij moet een heel streng dieët volgen. Na zijn operatie zal hij bij de Medihalte een week herstellen.
Tijd voor de laatste patiënt. Hij is groot, is 38 jaar oud, Pools. Zoals de eerste patiënt heeft hij een document nodig om zijn gezondheidskaart te laten hernieuwen bij het OCMW van Elsene. Daarmee zal hij zijn orthopedische chirurgie kunnen blijven opvolgen.
Na dat ze haar patiënt heefd onderzocht vraag Dr Santantonio : « En qua alkohol, hoe zit het ? »
Hij antwoord een beetje verlegen : “een pintje per dag, af en toe”
– “U hebt geluck dat u een appartement heefd. Alkohol kan echt een problem worden als u uw woning wil behouden”
– “Ja, dat weet ik. Ik heb veel nagedacht hoor!”
Meneer heeft zijn knie en zijn knieschijf gebroken. Hij mocht bij de Medihalte. Maar dit verblijf klingt een beetje bitter : « Meneer kon zijn administratieve situatie in orde brengen tijdens zijn eerste verblijf bij de Medihalte. Hij had lang naar een appartement gezocht en hij had het ook gevonden. Maar hij is weer begonnen met drinken. Hij is gevallen en heefd zijn knie en zijn knieschijf gebroken. Hij geraakt niet meer in zijn appartement met de trap. Hij is dus weer hier gelandt,» verteld Dr Santantonio, een beetje triestig.
“Maar zijn geval toont ons wel dat er een mogelijkheid is om de situatie te kunnen redden. Ook als er recidieven zijn. Het duurt soms een tijdje tot het beter komt, mar we moeten nooit opgeven.”
