Dagelijks leven in het centrum voor asielzoekers van Neder-Over-Hembeek : Julie, coordinator, verteld.

31/03/2017

Julie, hoe ziet het dagelijks leven eruit in het centrum van NOH ?

“Het dagelijks leven draait rond de aankomsten en vertrekken ban asielzoekers .

‘S morgens gaan de nachtteams de mensen wakker maken die door de Vreemdelingendienst opgeroepen worden voor de indiening van hun officiële asielaanvraag. Alle transitmigranten die hier leven zijn al een keer langs de Vreemdelingendienst gewest om zich te registreren. Maar zodra hun officiëel aanvraag wordt ingredient worden ze naar een andere Fedasil centrum doorgestuurd. Soms wordt het dat van Samusocial in Elsene.

Daarna neemt iedereen die op NOH verblijft zijn ontbijt. Sommige mensen blijven een nacht en verlaten het centrum de dag erop,  anderen blijven tot 3 weken. Dit is dan de langste periode.

Na het ontbijt  beginnen de  teams met de voorbereiding van  de kits voor de nieuwkomers. In de kits vinden ze lakens, dekens, kussens en hygiëneproducten. Hier worden de laken twee keer  per week verdeeld. Maar natuurlijk, als een inwoner behoefte heeft aan meer, houden wij altijd meer lakens ter beschikking.

Tegen 13u-13u30 komen de nieuwe asielzoekers aan. Ze worden dus vannuit de Vreemdelingendienst gestuurd. Het eerste wat we doen is hen een warme maaltijd aan te bieden. Dit is een minimum aan comfort voor die mensen die vaak uitgeput zijn. Vervolgens  leggen  wij hun de werking van het centrum uit (het huishoudelijk reglement), in kleine groepen. Daarna krijgen ze een kamernummer.”

Hoe werkt deze verdeling?

“De vrouwen en gezinnen blijven bij elkaar. We proberen mensen samen te brengen op basis van de gesproken taal. Sommigen hebben al kennis gemaakt bij de Vreemdelingendienst. Ze vragen ons of ze in dezelfde kamer mogen verblijven. Met de middelen die we hebben proberen we altijd ons best te doen om hun verblijf zo aangenaam mogelijk te maken.”

Wat wordt er ter beschikking gezet voor de bewoners qua entertainment?  

“We hebben hier  een sportzaal en als het mooi weer is gaan ze  buiten  sporten. In de namiddag organiseren we activiteiten, waaronder ook culturele uitstapjes : naar het museum of naar de bioscoop…tenminsten een keer per week. We zetten ook een speciaal ruimte ter beschikking van de vrouwen, waar ze zich komen ontspannen, babbelen, lezen…

We geven ook regelmatig briefings : de asielzoekers worden geinformeerd over hun rechten en over wat te verwachten zodra ze ons centrum zullen verlaten … wijnig onder hen zijn op de hoogte.

Wifi is beschikbaar in de hal, de bewoners besteden veel tijd om te communiceren met hun familie en vrienden die achtergebleven zijn…”

Wat is de algemene sfeer in het centrum?

“Het gaat heel goed. Er is een grote taal- en cultuurdiversiteit in het centrum, en we hebbengeen last van intercommunautaire conflicten. Dankzij de activiteiten worden er banden gekopt tussen de asielzoekers. We observeren ook veel solidariteit tussen de mensen, bijzonders tussen alleenstaande vrouwen en moeders met kind (eren) … ze staan bij elkaar …”

Julie, vertel ons over uw rol als coordinator van het centrum NOH

“Mijn taken zijn heel gevarieerd. Ik zorg voor de goede werking van het centrum, op logistiek vlak en op  vlak van human resources (we zijn veertig werknemers in het centrum), maar ook voor de relaties/ de communicatie met Fedasil en de Dienst Vreemdelingenzaken.  Ik ben ook de schakel tussen het centrum en de directie van Samusocial.”

Welk deel van je werk is het belangrijkste voor jou ?

“Zonder aarzeling :  het verblijf van onze bewoners zo aangenaam mogelijk te maken. En ervoor zorgen dat ze genoeg  informatie over hun situatie en wat er daarna gebeurt krijgen.”

De migratieproblematiek is moeilijk, vooral op menselijk vlak. Denk je dat je dit job op langtermijn zal houden ?

“Jazeker, zolang  het me lukt om dingen in gang te zetten. Persoonlijke verhalen van onze bewoners zijn vaak erg moeilijk. Het is belangrijk om afstand te kunnen nemen. Je moet zeker empatisch zijn, maar nooit je middelen verliezen. Voor mij is het belangrijkste  om de mensen met een glimlach te verwelkomen. Ik probeer dit idee aan de werknemers over te brengen : het belang van een positieve, vriendelijke,  en respectvolle houding.  Het maakt een enorm verschil voor onze bewoners! De meerderheid van hen werden al maanden niet meer op een menselijke manier behandelt.”