Onze visie
Over ons:
Samusocial is een stedelijke voorziening die sociale noodhulp verstrekt en strijdt tegen uitsluiting. Het heeft de volgende taken:
• noodhulp bieden aan daklozen met problemen in de straten van Brussel (mobiele teams, onderdak, medische zorg, psychosociale begeleiding, maaltijd, douche);
• een menswaardige relatie herstellen en, als de persoon dat wenst, hem begeleiden op weg naar een oplossing om weg te raken van de straat.
De Brusselse Samusocial maakt deel uit van Samusocial International
De visie, opdrachten en waarden van New Samusocial
Klik hier om meer te weten te komen over de visie, opdrachten en waarden van Samusocial:
Visie?
In 2025 is New Samusocial één van de stuwende krachten van de noodhulp en de begeleiding op weg naar integratie voor de daklozen van het Brussels Gewest. Het is een baken van reflectie en innovatie ter zake en bouwt zijn deskundigheid verder uit met duidelijke prioriteiten in het gehanteerde kwaliteitsbegrip. Het bouwt daarvoor op het engagement en de samenhang van zijn teams en onderscheidt zich door zijn vermogen tot samenwerking met al de verschillende krachten van de sector.
De doelgroep van de organisatie zijn daklozen, hetzij iedereen die geen dak boven het hoofd heeft, ongeacht diens administratieve of enigerlei andere toestand. De doelgroep krijgt kosteloos toegang tot een onvoorwaardelijke opvang met begeleidingsdiensten en een kwalitatief hoogstaand verblijf. Met het oog op een vlotte doorverwijzing beschikt de organisatie over opgeleide teams, aangepaste infrastructuur en medische, psychologische en sociale ondersteuning die aansluit bij de behoeften van de verschillende bevolkingsgroepen.
Er wordt geluisterd naar de begunstigden zodat de praktijk kan worden aangepast en zo goed als mogelijk aansluit bij de behoeften.
Verzoekers om internationale bescherming zijn niet vervat in de oorspronkelijke opdracht van Samusocial maar maken effectief deel uit van de doelgroep van de geboden hulp. De onthaalwerking van de organisatie wordt hierdoor veelzijdiger en het institutioneel discours wint steeds meer aan legitimiteit door de overeenkomsten die blijken tussen de verschillende vormen van kwetsbaarheid waarop binnen onze organisatie wordt ingewerkt. New Samusocial vervult hierdoor een eerstelijnsrol bij het voeden van het denken over programma’s om mensen weg te halen van de straat en opnieuw zelfstandig te laten leven. Daarvoor is de organisatie een kernpartner van Bruss’Help.
Het reactievermogen van New Samusocial blijft zijn grootste kracht; met de medewerkers die het heeft en zijn flexibele opvangcapaciteit staat het klaar om op gewestelijke schaal crisissen aan te pakken. De organisatie treedt proactief op voor maatschappelijke uitdagingen en de behoeften die daaruit voortvloeien en draagt sterk bij tot een debatcultuur over de bijstand aan personen binnen de perken van de rol die de ordonnantie van juni 2018 haar toebedeelt.
Opdrachten?
OPVANG VERZORGEN - BEGELEIDEN - GETUIGEN
De opdrachten van New Samusocial hebben als doelgroep de daklozen die in de openbare ruimte leven en/of niet beschikken over een bewoonbaar verblijf volgens de normen inzake gezondheid, veiligheid en bewoonbaarheid en/of die tijdelijk in een opvangcentrum verblijven.1
De drie grote opdrachten van New Samusocial:
OPVANG VERZORGEN
Een band creëren, deuren openen en kosteloos een aantal primaire diensten verstrekken (onderdak, bed, maaltijd, verzorging, sanitair, luisteren, veiligheid), ongeacht het administratief statuut, in een klimaat van vertrouwen aangepast aan de behoeften zodat de opgevangen mensen zich welkom en veilig voelen.
De persoon opvangen, zowel in de letterlijke als in de figuurlijke betekenis van het woord.
Mensen opvangen door hen onderdak te verlenen, maar ook door op hen toe te stappen en beschikbaar en open te zijn bij het tegemoetkomen aan de behoeften van de betrokkenen, waar deze zich ook bevinden, op straat of elders in de stad.
Onderdak verlenen, mensen in nood zonder enige discriminatie geruststellen en beschermen, dwz. hen de garantie bieden dat ze lichamelijk en geestelijk in veiligheid zijn door de aanwezigheid van professionele en open teams.
Daarom moet de kwaliteit van het verblijfsaanbod zo groot mogelijk zijn en de opvang kunnen verschillen in functie van de situatie.
Om humanitair en onvoorwaardelijk te blijven, moet de opvang laagdrempelig zijn. Daarom moeten zoveel mogelijk elementen worden weggenomen die de opvang van de betrokkene in de weg staan:
- opvang van iedereen die in nood verkeert, ongeacht diens administratieve en sociale situatie, hygiëne, psychologische of medische toestand (met uitzondering van situaties die dringende verzorging in het ziekenhuis vereisen). Daartoe moet het opvangteam multidisciplinair zijn (PMS) zodat het de betrokkene onmiddellijk een kwalitatief hoogstaande opvang kan verstrekken en onmiddellijk tegemoetkomen aan al diens primaire behoeften.
- kosteloze dienstverlening en recht op anonimiteit (bijv.: het recht om gebruik te maken van een valse naam).
Op mensen toestappen: Deze opvang heeft ook een proactief aspect in de wijze waarop men een ontmoeting benadert, dwz. het initiatief nemen tot het contact en de instandhouding van de band die met de begunstigden tot stand is gekomen, zowel in de opvang als op straat (maraudes van de mobiele hulpteams), zodat zij zich omringd voelen, zonder vooroordelen, in alle vertrouwen en veiligheid.
Het opvangbegrip dat aan de basis ligt van de werking van de maraudes maakt de toepassing van een sociaal toezicht mogelijk en vermindert bepaalde risico’s verbonden aan de kwetsbaarheid van de begunstigden.
BEGELEIDEN
De begunstigde individueel ondersteunen, doorverwijzen en opvolgen bij diens handelingen en plannen om ervoor te zorgen dat deze zich zelfverzekerd voelt, herstelt, op eigen benen kan staan en opnieuw deel gaat uitmaken van de samenleving.
Dit vereist dat naar de persoon wordt geluisterd en dat zijn behoeften worden geanalyseerd zodat deze de tijd krijgt om in een gepaste en multidisciplinaire omgeving uit te kijken naar de aangepaste oplossingen die hem worden voorgesteld.
De begeleiding omvat het informeren en doorverwijzen van begunstigden naar bevoegde diensten (PMS, administratief, juridisch1). Daaraan kan ook een fysische begeleiding verbonden zijn als dat nodig blijkt. Deze is bedoeld om rechten te openen, aangepaste oplossingen te vinden en de betrokkenen te laten doorstromen naar oplossingen om opnieuw aansluiting te vinden bij de maatschappij. Tijdens de begeleiding staat een hervonden zelfstandigheid centraal bij het samenstellen en omschrijven van het levensproject van de begunstigde, onder meer door deze te helpen de welzijns- en gezondheidstoestand en de administratieve situatie te begrijpen.
Het multidisciplinair karakter van het team is essentieel voor de begeleiding, zeker voor de vele mensen die kampen met meerdere problemen tegelijk. De opvolging moet apart kunnen inspelen op de geneeskundige, sociale en psychologische of psychiatrische dimensie van de betrokkene. En als alle PMS-problemen op dezelfde plek opgevangen kunnen worden, vermindert het risico op het afbreken van de begeleiding.
De omkadering speelt een belangrijke rol in de begeleiding van de persoon omdat hiervoor een structuur vereist is met een betrouwbare, professionele, aangepaste en vertrouwenwekkende werking.
Deze begeleiding kan ook verbonden zijn aan de doorstroming naar een eigen woning via specifieke inschakelingsprogramma’s zoals Stepforward.
Een aangepaste opvolging van de begunstigden kan indien nodig ook inhouden dat deze worden doorverwezen en begeleid naar externe zorgverleners, dat wordt toegezien op de continuïteit en op het feit dat zij ook echt gebruik kunnen maken van een dagelijkse behandeling.
0pmerking
Als een beroep wordt gedaan op werknemers met een inschakelingscontract en dan met name de contracten « Artikel 60 », dan is dat een volwaardig bestanddeel van de begeleidingsopdracht. Met dit type arbeidsovereenkomst verwerven werknemers een solide en constructieve werkervaring. De rol van New Samusocial daarbij is hen informeren, opleiden en deel maken van de activiteiten en opdrachten van de vzw. Daarom moet geluisterd worden naar hun problemen en moeten hun taken, omkadering en werkomgeving indien nodig worden bijgestuurd.re.
GETUIGEN
Het standpunt van New Samusocial over de realiteit en de uitdagingen van dakloosheid en van de toestand van verzoekers om internationale bescherming ter kennis brengen van de Brusselse instellingen en van het brede publiek. Als actief brenger van verandering getuigt de vzw zo over de situaties waarmee zij te maken krijgt op het terrein en gaat zij aankloppen bij de beleidsinstanties zodra dat verantwoord blijkt.
New Samusocial is een instrument van welzijnsobservatie die de informatie over het terrein laat doorstromen naar het netwerk en naar Bruss’Help. De organisatie is ook een invloedsactor die zorgt voor bewustwording bij de verantwoordelijke overheden en oplossingen voorstelt om aangepaste middelen ter beschikking te stellen zodat aan de vastgestelde behoeften kan worden voldaan. Wanneer zij dit nodig acht, kan ze ook het initiatief nemen tot communicatie en bewustmaking naar het brede publiek toe.
1 Ordonnantie van 14 juni 2018 betreffende de noodhulp aan en de inschakeling van daklozen, Hoofdstuk 1, Art. 2, eerste lid, [C – 2018/31301]
Twee grote groepen mensen als doelgroep van de opdrachten:
Het daklozenpubliek
Het daklozenpubliek omvat alle personen die steun nodig hebben om aan hun primaire behoeften tegemoet te kunnen komen: beschikken over een onderkomen, eten, basisgezondheidszorg, hygiëne en veiligheid.
Meer informatie
Het daklozenpubliek omvat alle personen die steun nodig hebben om aan hun primaire behoeften tegemoet te kunnen komen: beschikken over een onderkomen, eten, basisgezondheidszorg, hygiëne en veiligheid. Deze mensen verkeren in een acute crisissituatie (partnergeweld, uitzetting…) of leiden een chronisch zwerversbestaan. Ze worden doorverwezen naar centra voor noodopvang en dit ideaal gezien in functie van hun typologie: alleenstaande mannen; alleenstaande vrouwen; gezinnen; niet begeleide minderjarigen1; specifieke behoeften in verband met hun gezondheidstoestand.
De opvang is onvoorwaardelijk, wat betekent dat de begunstigden worden opgevangen ongeacht hun administratief statuut. Er worden kwetsbaarheidscriteria vastgesteld met evolutieve drempels in functie van het aantal plaatsen dat op de verschillende sites beschikbaar is:
- Medische problemen (zowel lichamelijk als geestelijk)
- Leeftijd
- Alleenstaande vrouwen
- Eén- en tweeoudergezinnen met kind(eren)
- Maatschappelijke kwetsbaarheid (doorverwijsbaarheid, vragen om specifieke steun)
Binnen de perken van de capaciteit bij New Samusocial kunnen de opgevangen mensen in functie van de specifieke kenmerken van hun situatie doorstromen naar gespecialiseerde centra met aangepaste diensten en personeel. De opvangsites zijn voldoende veelzijdig om er ook een zogenaamd « laagdrempelig publiek” te kunnen opvangen.2 Sommige daklozen die in aanmerking komen voor asiel en daartoe een verzoek om internationale bescherming wensen in te dienen, worden doorverwezen naar de bevoegde diensten en kunnen daarbij terecht in een centrum van New Samusocial Fedasil.
2 De laagdrempeligheid vereist van de medewerkers en de opvangvoorziening een zeker aanpassingsvermogen ten opzichte van een deel van de doelgroep dat kampt met verslavingsproblemen.
Personen die om internationale bescherming verzoeken
Personen die om internationale bescherming verzoeken: elke vreemdeling die in België aankomt en de Belgische overheid om asiel en internationale bescherming verzoekt. De Belgische Staat onderzoekt of de persoon voldoet aan de criteria bepaald door de Conventie van Genève betreffende de status van vluchtelingen uit 1951. Volgens de Belgische wet moeten deze mensen tijdens deze procedure begeleiding en onderdak krijgen.
Meer informatie
Personen die om internationale bescherming verzoeken: elke vreemdeling die in België aankomt en de Belgische overheid om asiel en internationale bescherming verzoekt. De Belgische Staat onderzoekt of de persoon voldoet aan de criteria bepaald door de Conventie van Genève betreffende de status van vluchtelingen uit 1951. Volgens de Belgische wet moeten deze mensen tijdens deze procedure begeleiding en onderdak krijgen.
Deze groep mensen kan worden onderverdeeld in vier categorieën in functie van de gezinssamenstelling: mannen alleen; vrouwen alleen; gezinnen; Niet Begeleide Minderjarige Vreemdelingen (NBM). De aanvaardingscriteria worden geregeld door de wet van 12 januari 2007 betreffende de opvang van asielzoekers en andere categorieën van vreemdelingen.
Wordt de asielaanvraag aanvaard, dan geldt voor hen het gemeenrecht.
Wordt de asielaanvraag definitief geweigerd, dan krijgen zij een bevel om het grondgebied te verlaten en kunnen ze in een toestand van onwettig verblijf terechtkomen als ze toch in België blijven. Ongeacht de situatie kunnen deze mensen steeds terecht in de centra voor noodopvang als zij geen andere oplossing vinden.
Waarden?
Engagement
New Samusocial brengt de operaties ten uitvoer die noodzakelijk zijn om zijn visie om te zetten in acties en de doelstellingen te verwezenlijken die door de instelling zijn vastgelegd.
In hun streven naar operationele efficiëntie ten voordele van de doelgroep en de ontplooiing van iedereen stellen de teams, die permanent worden bijgeschoold, op een verantwoordelijke wijze alles in het werk om de opdrachten tot leven te brengen en geven daarbij blijk van solidariteit, integriteit, goede trouw en flexibiliteit.
Transparantie
New Samusocial staat borg voor de communicatie en de toegang tot nauwkeurige, betrouwbare en relevante informatie, zowel voor de begunstigden als voor zijn medewerkers, zijn geldschieters en het brede publiek. Voor New Samusocial maakt transparantie deel uit van een proces van continue verbetering waaruit mag blijken dat het toeziet op een goed beheer van zijn middelen en een goed bestuur bij het verwezenlijken van zijn humanitaire doelstellingen. Er wordt gecommuniceerd over de besluitvormingsmechanismen en de stem van de begunstigden wordt gehoord.
Respect
New Samusocial gaat tewerk met openheid en eerbied, zonder oordeel over zijn gesprekspartner, en staat open voor ieder individu, ongeacht zijn cultuur, overtuigingen of taal. Vanuit een empathische en bescheiden opstelling stelt New Samusocial zich garant voor de voorwaarden die de waardigheid en de integriteit van de begunstigden te allen tijde kunnen vrijwaren. Deze bekommernis voor de andere blijkt ook uit de verhouding tussen de werknemers onderling en met de partners. Dit respect komt ook tot uiting in het vertrouwen in de eigen mogelijkheden van de begunstigden.
Gelijkheid
New Samusocial verzorgt de opvang van de begunstigden volgens duidelijke en transparante regels en procedures waarin hun behoeften en specifieke realiteit ongeacht hun statuut in aanmerking worden genomen.
In zijn operationele keuzes en de beslissingen van zijn management behandelt New Samusocial heel zijn personeel gelijk door transparantie te hanteren in zijn besluitvorming en procedures. Als werkgever ziet New Samusocial toe op een intern beleid dat welzijn brengt op het werk en berust op een billijk evenwicht tussen operationele performantie en persoonlijke zelfontplooiing.
Samenwerking
New Samusocial werkt proactief samen in een netwerk met de overige actoren van de sector. Het onderhoudt met hen betrekkingen op het vlak van communicatie en deelt met hen eersterangs-informatie en ervaringen. De grote solidariteit binnen de teams versterkt de samenwerking tussen de werknemers onderling en heeft een positieve uitwerking op de dienstverlening aan de begunstigden.
Een schakel in de solidariteitsketen voor daklozen. Gratis hulp, 24/24
Edito
Ontmoeting met Sébastien Roy, onze algemeen Directeur
Hij is 46 jaar oud en vader van drie kinderen. Deze humanitaire veteraan nam op 11 maart 2019 de leiding over bij Samusocial.
Lees verder
Sébastien, jij bent een rasechte Brusselaar ….
Ik ben langs vaderskant van Franse afkomst. Ik ben geboren in Namen maar migreerde al op jonge leeftijd naar Anderlecht, waar ik school liep in de gemeentescholen rond het Peterbospark, één van de weinige « cités » die Brussel rijk is. Al mijn vrienden woonden in die woontorens. Ik droomde er ook van om in zo’n hoog gebouw te kunnen wonen, maar dat was ondenkbaar voor mijn moeder, die afkomstig is uit de middenklasse. Die mengeling van een vrij burgerlijke opvoeding op het thuisfront en een volkse vriendenkring uit de sociale woningen heeft mij meer geleerd dan wat ik op school meekreeg. En zoiets ligt waarschijnlijk ook aan de basis van mijn aanwezigheid hier vandaag.
Hoe ben je dan aan je loopbaan begonnen …
Al toen ik tiener was, droomde ik van reizen. Na mijn humaniora studeerde ik voor journalist aan de universiteit, wat van mij een allrounder heeft gemaakt. Dankzij die studies heb ik dingen geleerd over een heel breed palet aan thema’s, wat mij onderscheidt van experten die in onze maatschappij een steeds groter aanzien genieten maar die steeds meer weten over steeds minder onderwerpen.
Artsen zonder Grenzen was op zoek naar polyvalente profielen zoals het mijne, veeleer horizontaal dan verticaal. In 1996 ben ik als logistiek medewerker naar China vertrokken voor een dringende operatie na een overstroming. Dat bleek een uitstekende introductie in de organisatie. Ik ben er drie maanden gebleven. Maar ik was niet overtuigd: De bijdrage van AzG ter plaatse was niet erg nuttig en bovendien werden sterk in de gaten gehouden. In ‘97 ben ik vertrokken naar Rwanda. Mijn opdracht bestond erin voormalige Rwandese vluchtelingen te begeleiden bij hun terugkeer. Daarna was ik in Soedan en een jaar lang in Congo, na de val van Mobutu. Daar vervulden we de kernactiviteit van AzG: zijn waar de anderen niet zijn! Een noodsituatie door cholera bracht mij vervolgens opnieuw naar Rwanda.
Dit tweede verblijf in Rwanda was een keerpunt …
Inderdaad. Ik werd er getroffen door de afstand die bestond tussen de bevolking en AzG. Het optreden van de humanitaire werkers lag er slecht bij de bevolking. Ik wilde begrijpen waarom. Met een collega van het communicatiedepartement hebben we een onderzoek gedaan waaruit bleek wat we al vermoedden: De Rwandezen droegen ons niet in hun hart. AzG werd gezien als een neokolonialistische NGO. Wij hebben toen geprobeerd om aan te tonen dat AzG overal tussenkomt waar de nood zich doet gevoelen, ook in Europese landen. Destijds hadden we een project in Brussel om bevolkingsgroepen zonder papieren toegang te bieden tot gezondheidszorg. We hebben toen het idée opgevat Rwandese journalisten uit te nodigen om dat project te bezoeken. Dat heeft toen komaf gemaakt met het stereotype dat humanitaire organisaties enkel optreden in Afrika.
Voor mij bewees deze ervaring hoe belangrijk communicatie is: niet communiceren kan de gekste waanbeelden voeden.
Ondertussen was je vader geworden …
Dat is zo ! In 2001, na drie maanden in Rwanda, dat altijd het land van mijn hart zal blijven, keerde ik terug naar België met mijn levensgezellin. En een jaar later vertrokken we naar Peru met ons kind op de arm. We hadden er onder meer een aidsbestrijdingsproject in de grootste gevangenis van het land. Achttien maanden later keerden we naar België terug met ons tweede kind op komst.
En dan duik je de human resourceswereld binnen…
Ja, na een aantal jaren op operationele posities stelden ze mij bij AzG aan als directeur van het departement Human Resources in 2009. Ik leerde er dat het efficiënter is om je management te bouwen op vertrouwen dan op controle. Destijds wekte deze eenvoudige zinsnede mijn belangstelling voor wat men toen New Ways of Working noemde, een concept dat vandaag steeds meer wordt toegepast en dat ernaar streeft de creativiteit van de werknemers in een onderneming optimaal naar waarde te schatten. Dat komt erop neer dat de beste operationele beslissingen genomen worden door de personen die er de grootste weerslag van ondervinden.
Ik leerde er ook ingaan tegen de hyperspecialisatie van de maatschappij van vandaag door in de eerste plaats mensen aan te werven op basis van hun sociale vaardigheden in de plaats van specialistische kennis.
Maar je verlaat AzG voor het Rode Kruis.
Na twintig jaar bij AzG had ik nood aan verandering, ook al blijft AzG de organisatie die mijn gemaakt heeft tot wie ik ben. Ik zit er trouwens nog steeds in de raad van bestuur. Ik solliciteerde dus om directeur te worden van het opleidingsinstituut van het Rode Kruis en bleef er drie jaar. EHBO is niet mijn grootste specialiteit, maar ik ben wel geboeid door het opleidingsdomein. In 2018 behaalden we een mooie overwinning: EHBO werd een verplichte voorwaarde om een rijbewijs te behalen! Daarmee zal het aantal personen met een EHBO-opleiding de komende jaren fors toenemen in België.
En na drie jaar Rode Kruis neem je ontslag.
Ja, ik wilde zelfstandige worden en mij bezighouden met de begeleiding van teams in de non-profitsector. Ik heb mij daarom verdiept in nieuwe managementmethodes die zich verhouden tot één hoofdvraag: hoe kunnen we een team zo responsabiliseren dat het de best mogelijke beslissingen neemt?
Maar kort daarna ben je kandidaat voor de betrekking van algemeen directeur bij Samusocial…
Ik heb lang geaarzeld om te solliciteren. Mijn leven zat in een totale omwenteling en ik had net beslist om het qua werk kalmer aan te gaan doen toen ik plots opnieuw die opwinding voelde omdat zich deze kans zich voordeed… Toen heb ik de knoop doorgehakt omdat ik dit extreem interessant vond omwille van de sociale opdracht en de uitdaging die erin bestaat de dakloosheid uit de wereld te helpen. Ik ben er zeker van dat grote steden weldra beoordeeld zullen worden op hun vermogen om uitgeslotenen in te sluiten. Met de nieuwe ordonnantie is Samusocial daarvoor beter gewapend.
Welke grote uitdagingen zie je voor deze nieuwe functie?
Uiteraard is er de wil om het imago van Samusocial te herstellen, dat enorm geleden heeft. Als algemeen directeur wil ik samenwerkingen versterken en Samusocial openen voor de buitenwereld (zowel voor het Brussels verenigingsleven als voor wat andere grote steden in het buitenland doen tegen dakloosheid). Een andere grote uitdaging lijkt mij de operationele kwaliteit. Is het normaal dat wij de daklozen opvangen in infrastructuur die zo verouderd is, met slaapzalen van 80 personen waar we de veiligheid niet kunnen waarborgen?
Ook intern is het belangrijk dat we mensen kunnen samenbrengen rond een project: de « affaires » uit het verleden hebben sporen nagelaten. Werknemers moeten zich opnieuw achter de opdracht van Samusocial kunnen scharen.
We hebben net een overheidsopdracht uitgeschreven om een bedrijf aan te trekken dat ons kan begeleiden bij het heromschrijven van onze waarden, onze visies, onze opdrachten en onze strategie. De opdracht van Samusocial lijkt wellicht evident – hulp bieden aan daklozen – maar het is ook essentieel dat men zich afvraagt tot waar we kunnen gaan in fundamentele kwesties: in hoeverre moeten we investeren in herinschakeling? Tot waar wensen we te gaan in de medische begeleiding? Willen we centra uitbouwen die zich toespitsen op welbepaalde categorieën van mensen? Hoe kunnen we investeren in psychologische opvolging?…
Bij deze denkoefening worden alle werknemers betrokken omdat de omschrijving van het nieuwe Samusocial voor hen allemaal van belang is.
En de laatste grote uitdaging houdt verband met het bestuur van Samusocial. Het is essentieel dat we snel de aanbevelingen van de parlementaire commissie ten uitvoer kunnen brengen om opnieuw onbesproken te zijn voor wat het gebruik van subsidies betreft. Daarvoor moet een dubbele handtekening worden ingevoerd voor alle uitgaven en moeten er versterkte interne procedures komen en transparantie tegenover het publiek over het gebruik van onze middelen.
Editoriaal Internationaal
Het verheugt mij zeer de website te mogen inhuldigen van wat ik beschouw als een « historische » Samusocial. De Brusselse Samu social, die voordien CASU werd genoemd, is immers één van de eerste Samusocials, na de Parijse Samusocial die ontstond in 1993, die deze vernieuwende benadering van de stedelijke uitsluiting in de praktijk heeft gebracht : de maatschappelijke urgentie.
Lees verder
Het verheugt mij zeer de website te mogen inhuldigen van wat ik beschouw als een « historische » Samusocial. De Brusselse Samu social, die voordien CASU werd genoemd, is immers één van de eerste Samusocials, na de Parijse Samusocial die ontstond in 1993, die deze vernieuwende benadering van de stedelijke uitsluiting in de praktijk heeft gebracht : de maatschappelijke urgentie.
Ons begrip van de uitsluiting als verschijnsel, met het verlies aan banden met de maatschappij, en vooral aan oriëntatiepunten, geeft aanleiding tot een heel bijzondere interventiemethode. Deze berust op een aantal pijlers :
« naar de mensen toegaan », omdat deze personen niet langer het vermogen, de wil of de mogelijkheid hebben om een beroep te doen op de bestaande bijstand. Daarom is het noodzakelijk dat men deze mensen in de eerste plaats beschouwt als « slachtoffers » en dat we naar hen toestappen, vooral ‘s nachts wanneer de verlatenheid het grootst is;
multidisciplinaire bijstand verlenen, omdat de uitsluitingsproblematiek complex is en niet beperkt blijft tot het sociale, het medische of het psychologische en/of psychiatrische vakgebied;
de actietijd opdelen in drie fasen : dringende opvang, tijd voor contact, nazorg. Er moet tijd zijn voor begeleiding zodat de noodzakelijke codes terugkomen die mogelijkheden creëren voor een toekomst, welke deze ook is. En dan is er de inschakeling. Deze verschillende fasen vereisen een groot aantal verschillende bekwaamheden. Samusocial richt zich systematisch op de eerste twee fasen en heeft dus de taak om een partnernetwerk uit te bouwen voor wat volgt;
dit miskende verschijnsel beter analyseren en begrijpen. Daarom wordt bijzondere aandacht besteed aan het verzamelen en analyseren van informatie zodat de kennis hierover rijker wordt en de actie efficiënter.
Samusocial International, , de Franse organisatie die ik in 1998 heb opgericht, heeft als doel buiten Frankrijk het ontstaan en de ontwikkeling van instrumenten te begeleiden die onze analyse delen. Zo bestaan vandaag 13 Samusocials in grootsteden verspreid over de hele wereld : Lima, Dakar, Moskou en Boekarest. Twee nieuwe organisaties zien momenteel het levenslicht in Vietnam en Egypte.
De Brusselse Samu social heeft zich bij deze dynamiek aangesloten. Ondertussen zijn veelbelovende samenwerkingen tot stand gekomen : de Directeur neemt deel aan de Raad van Bestuur van Samusocial International, er is uitwisseling van personeel in stages en voor volgende zomer staat een project op stapel ter ondersteuning van het verzamelen en analyseren van informatie door de Coördinator van het Observatorium van Samusocial International. Ik zou deze samenwerking graag uitbreiding zien nemen. In die context ligt het mij ook nauw aan het hart dat CASU opnieuw zijn oorspronkelijke naam heeft aangenomen, de Brusselse « Samusocial », waarmee het ook in zijn naam voluit aansluit bij de geest van onze organisatie.
Xavier Emmanuelli,
Voorzitter
Handvest van Samusocial International
Helpen volgens de de filosofie van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, uitgaand van beginselen als Vrijheid, Gelijkheid, Verbondenheid en Solidariteit.
De verschillende Samu socials die verenigd zijn in SAMUSOCIAL INTERNATIONAL, zijn reddingsorganisaties die als doel hebben in de grote wereldsteden dringende interventies te doen voor mensen die in nood verkeren of die te zwak of te gedesocialiseerd zijn om zelf hun behoeften te kunnen uitdrukken, dit met bijstand, troost en assistentie.
Zij zijn de eerste schakel in de keten tussen urgentie en inschakeling.
Elke SAMU SOCIAL staat in contact met gemeenrechtelijke medisch-psycho-sociale instellingen, met verenigingen en organisaties die actief zijn op dit vlak en met de openbare en privé-instanties die de strijd tegen de uitsluiting aangaan. Elke SAMU SOCIAL brengt met zijn activiteit een zinvolle band tot stand met de personen die men dient te helpen. Daarom verpersoonlijkt hij in zekere zin een immaterieel asiel – een asiel « buiten de muren ». Enkel een apolitieke en onafhankelijke bijstandsstructuur die uitgaat van de onderstaande basisprincipes mag zich SAMU SOCIAL noemen :
Waardigheid :
Het behoud en het teruggeven van de waardigheid aan de persoon die in lichamelijke of sociale nood verkeert.
Dit beginsel vereist dat elke SAMU SOCIAL opkomt voor en zonder discriminatie op zoek gaat naar personen die in gevaar verkeren en niet langer over de kracht of de middelen beschikken om zelf om hulp te vragen. Het verplicht ertoe om, met tact, hulp en assistentie en indien nodig ook een onderdak of een sociaal nachtverblijf en/of medische bijstand voor te stellen.
Solidariteit :
De ingehaalde persoon het recht voorbehouden op medische en/of sociale bescherming die aan diens behoeften voldoet.
De erkenning van dit recht vereist het verstrekken van zorgen zonder voorwaarden voor het openen van een recht en voor allen het zoeken en zelfs verkrijgen van alle bestaande rechten en oplossingen die aan de toestand van de betrokkene beantwoorden.
Het vereist derhalve dat naar oplossingen voor onderdak op middellange of lange termijn wordt gezocht in een solidair netwerk en de toegang tot de vereiste preventieve, curatieve of palliatieve zorgen in functie van de toestand waarin deze personen verkeren, de dringendheid en hun graad van behoeftigheid.
Ten slotte moet het optreden van elke SAMU SOCIAL voor de ingehaalde personen de mogelijkheid bieden de noodzakelijke contacten te leggen met instellingen en sanitaire en sociale structuren.
Burgerschap :
De ingehaalde persoon het recht op informatie, participatie en de uitoefening van zijn burgerrechten en -plichten voorbehouden.
De toegang tot dit recht bevorderen houdt voor elke SAMU SOCIAL in dat de ingehaalde personen geholpen moeten worden bij het verkrijgen van de middelen die het mogelijk maken hun burgerlijke of administratieve identiteit te hervinden en hun eigen isolement te doorbreken.
Alle ingehaalde personen in staat stellen al hun rechten te begrijpen zodat ze legitiem kunnen worden uitgeoefend om deel te nemen aan het sociaal leven en aan de uitwisseling waarop zij de dynamiek van een vrij en waardig bestaan kunnen enten.
Polyvalentie, Mobiliteit en Professionalisme :
Naar de mensen in gevaar toegaan en hun een efficiënt antwoord bieden dat is aangepast aan hun behoeften.
De assistentie en de hulp die elke SAMU SOCIAL verstrekt, met slaan op alle gebieden die beantwoorden aan de elementaire behoeften van de mens.
Het optreden moet mobiel zijn om al de mensen tegemoet te treden die al te lang zijn uitgesloten en niet langer de kracht hebben om zelf om hulp te vragen.
Ten slotte verbindt elke SAMU SOCIAL zich ertoe enkel beroepsmensen tewerk te stellen of personen die een opleiding hebben genoten, wat zowel geldt voor vrijwilligers als voor loontrekkenden.