Een ontmoeting met Serge-Patrick, die van de ene op de andere dag op straat kwam te staan

07/09/2023

Serge-Patrick, 56 jaar oud, gescheiden vader van 2 kinderen

Hoe bent u op straat beland?

Ik ben naar Congo vertrokken, mijn geboorteland waar ik al heel lang niet meer was geweest. Daar ben ik drie maanden gebleven omdat ik toe was aan nieuwe energie en mijn familie wilde zien. Dat was jaren geleden.

Bij mijn terugkomst bleek de huisbaas het met me gehad te hebben omdat ik hem die 3 maanden huur schuldig was. Hij zei dat hij zijn pand zelf nodig had waardoor ik zonder woning kwam te zitten. We hebben dat als volwassenen opgelost, ik heb hem de sleutels teruggegeven en ben vertrokken.

Ik kom uit Luik. Maar daar wilde ik niet blijven. Dan ging ik liever naar Brussel, waar ik minder opval. Ik wilde niet dat iemand me herkende, dat vind ik eigenlijk een gênante situatie.

Hoe overleeft iemand op straat?

Het was een hel. Ik had het erg koud en sliep in trappenhuizen. Tegen de ochtend zag ik de bewoners naar beneden komen. Sommigen hadden begrip voor mijn situatie, anderen zeiden “Nee meneer, hier kunt u niet blijven”. Ik antwoordde dan dat ik geen keus had, dat ik dakloos was en nergens heen kon om te slapen. Er is meermaals gedreigd met politie.

Bent u niet bang dat u iets overkomt?

Natuurlijk zit je altijd met die angst, die zorgen, maar er zijn momenten in het leven dat je de angst moet overwinnen, je hebt geen andere keuze. Ik zie wel wat er met me gebeurt.

Hoe geraakte u aan eten?

Ik vroeg aan mensen op straat of in restaurants of ze iets over hadden… Uiteindelijk ben ik terechtgekomen bij een pizzeria. Daar hebben ze me enigszins uit de nood geholpen.

En hoe slaagde u er dan in om zich te wassen?

Op straat kon ik vaak een paar dagen lang niet douchen. Ik probeerde me zo goed als mogelijk te wassen. Zodra ik anderhalve euro bij elkaar had, stapte ik een café binnen om een koffie te drinken en naar het cafétoilet te gaan om me te wassen, dan was mijn gezicht tenminste een beetje schoon. Dat heet overleven.

Hoelang hebt u op straat geleefd?

Ik heb 2 weken onafgebroken op straat geleefd. Eén dag heb ik rondgehangen bij het Zuidstation, maar daar voelde ik me erg onveilig dus ben ik op zoek gegaan naar ingangen van gebouwen. Tegen de koude gebruikte ik mijn jas.

Ik veranderde elke dag van gebouw. De eerste keer dat ik de fout maakte om 2 dagen achter elkaar in hetzelfde gebouw te blijven, kwam een huurder naar me toe en zei: “Jij weer, dat kan niet, ik bel de politie”.

Maar ik herinnerde dat in het Zuidstation iemand gezegd had dat Samusocial kon helpen. Ik had er nog nooit van gehoord.

Die dag nog heb ik het groene nummer van Samusocial gebeld. Ze zijn langsgekomen met koffie en een deken. Daarna voelde ik me beter. Die deken is een kleine geste maar ze betekende voor mij een grote vooruitgang, want tot dan had ik alleen mijn jas om over me te leggen.
Die avond nog kreeg ik een slaapplaats bij Samusocial. Ze hebben blijkbaar enkele noodplaatsen voor mensen die ze nog nooit hebben gezien.

En hoe gaat het vandaag met u?

Wat mij motiveert is dat Samusocial de deur voor mij openzet. Dat geeft mij de moed om ‘s morgens op te staan en op zoek te gaan naar plaats om te wonen, want ik weet dat ik vannacht in het opvangcentrum van Samusocial terechtkan.

Ik kon niet op straat blijven, ik ben iemand die zorg draagt voor zichzelf, ik geef niet zomaar op. In elke situatie hou ik het hoofd koel en houd ik de voeten op de grond.