Elise, opvoedster-animatiemedewerkster in het centrum voor asielzoekers van Neder-Over-Heembeek

18/12/2019

Elise begint te werken als maatschappelijk werkster in het centrum Botanique tijdens de winterplan 2015-2016. Het jaar nadien vervoegt ze de net opgerichte pedagogische cel in het centrum voor asielzoekers Fritz-Toussaint als opvoedster en animatiemedewerkster. Van daaruit trekt ze naar het centrum van Neder-over-Heembeek om er de organisatie van de activiteiten te gaan coördineren. Een ontmoeting.

Elise, hoe verloopt de organisatie van de activiteiten in het centrum van Neder-Over-Heembeek ?

Ik sta in voor de weekprogrammering van de activiteiten. Tijdens het weekend nemen mijn collega’s Mehdi en Mohammed die taak van mij over. Ik probeer zoveel als mogelijk variatie te brengen in de activiteiten tijdens de week voor een maximaal aantal mensen. Minstens één keer per week gaan we naar de film. Dat is een activiteit die steevast sterk op prijs wordt gesteld! Maar daarnaast kan het ook gaan om sport, culturele activiteiten of knutselwerk en tekenen. Zo is er voor elk wat wils. Ik pas het programma ook aan in functie van de cultuur-, spel- en sportkalender van het gewest … Eigenlijk alles om ze in contact te brengen met onze cultuur en te tonen wat Brussel te bieden heeft.

Is het niet moeilijk om activiteiten te vinden die iedereen fijn vindt?

De bewoners van het centrum zijn voor het merendeel tussen 20 en 40 jaar oud.
Voor mij is één van mijn grootste overwinningen dat die enkele alleenstaande bejaarden die wij opvangen ook stilaan beginnen deel te nemen aan de activiteiten! Ze moeten eerst hun angsten en de taalbarrière overwinnen vóór ze aanvaarden om mee te gaan kijken naar een film in het Frans bijvoorbeeld.

Al deze uitstapjes bedaren eventuele spanningen en creëren een band tussen het personeel en de bewoners. Ze maken het leven in het centrum gewoon een stuk aangenamer. Ze ontdekken nieuwe dingen die ze nadien graag vertellen aan hun naasten. Daarom nemen ze ook veel foto’s. Voor hen is het belangrijk om te tonen dat ze nog leven.

Zijn er activiteiten die je in de toekomst graag zou opstarten?

We zouden graag verdergaan met de trainingen bij Kituro Schaerbeek Rugby Club. Ook al gaan die door in weer in wind, toch laat niemand zich daardoor ontmoedigen. Harold, één van de verplegers heeft ons op het idee gebracht. Je ziet dat een persoonlijk netwerk vaak even belangrijk is bij het organiseren van activiteiten als de evidente programmering.
Maar er is nog een ander project dat ik graag zou uitbouwen. Toen we in de bioscoop naar de film “Hors normes” zijn gaan kijken, zijn heel wat bewoners me naderhand komen zeggen dat ze zich graag nuttig zouden voelen in onze maatschappij. Ze willen graag werken met autismepatiënten zoals in de film, of mensen met een lichte handicap. Ik vind het zeer intéressant wanneer ze me uit eigen beweging komen vinden om over dit soort initiatief te praten.

Is er dan een echt gemeenschapsleven in het centrum?

Ja, ik denk dat er in zekere zin een gemeenschap bestaat. Zo vinden er activiteiten plaats zonder dat wij er iets mee te maken hebben. Eén van bewoners treedt op als kapper voor de anderen en velen bieden zich vrijwillig aan om een vriend te begeleiden bij de dokter, een bezoek te brengen aan bewoners die in het ziekenhuis zijn opgenomen of om op te treden als vertaler wanneer dat nodig blijkt. Al dit zelfstandig initiatief wordt aangemoedigd en draagt evenzeer bij tot de sociale band als de activiteiten die wij organiseren.

De bewoners kunnen ook bezoldigde activiteiten opnemen in het centrum en zelfs daarbuiten, als hun administratieve situatie dat toelaat.

Om de sfeer in het centrum te omschrijven, is er een Afrikaanse zinsnede die de bewoners vaak in de mond nemen: “We zijn samen”. Dat vind ik heel treffend!