“Ik ben gewoon gelukkig ” – Mina: een jonge vrouw in het Step Forward programma van Samusocial.

05/05/2023

We maken kennis met Mina, een jonge vrouw die wordt begeleid door Step Forward, een programma van Samusocial voor jonge mensen tussen 18 en 25 jaar om hen op weg te helpen naar een eigen woning. Ze verwelkomt ons in haar nieuwe appartement.

Dag Mina, kun je jezelf even voorstellen?

Mijn naam is Mina, ik ben Belgische en ik word sinds 2016 gevolgd door Samusocial. Door mijn ziekte en mijn problematische achtergrond dacht ik dat het voor mij nooit goed zou komen. Toen het OCMW me naar Samusocial doorverwees, ben ik in het Step Forward programma gestapt, waardoor een eigen appartement plots tot de mogelijkheden behoorde.

Kun je ons iets meer vertellen over je ziekte?

Het is een genetische aandoening. Ik heb voortdurend krampen, ik ben vermoeid en ik kan moeilijk de trap op… Soms is het al teveel om iemand de hand te schudden! Af en toe krijg ik er geen woord uit en heb ik krampen in mijn tong. Het is mijn lichaam dat beslist wanneer ik
kan bewegen en als ik buitenkom, moet ik dus zorgvuldig elk traject voorbereiden. Ik trek er graag op uit maar kan me dat niet altijd veroorloven.

Hoe is het zover gekomen ?

Het boterde niet zo met mijn familie, er waren spanningen. Dus ging ik als achttienjarige zelfstandig wonen om voor mezelf te zorgen en van hen weg te komen. Ik heb ook bij psychologen aangeklopt voor hulp. Maar het was moeilijk om een afspraak te krijgen –
ongelooflijk toch, het gaat niet goed met je, maar je moet maandenlang wachten op een afspraak! – Ik vond al snel een appartement, maar toen ik mijn job kwijtraakte, kon ik de huur nauwelijks nog betalen. Daarop kreeg ik natuurlijk herrie met de huisbaas en die heeft me eruitgezet. Van de ene dag op de andere stond ik op straat. Ik ben toen naar het OCMW gegaan, dat me doorstuurde naar Samusocial. Ik was toen 25 jaar oud.

En hoe heeft Samusocial je dan geholpen? 

Kort gezegd heeft Samusocial me geholpen om meer stabiliteit te krijgen. Zodra ik beslist had om me in te schrijven als werkloze was er iemand die me kwam helpen met het papierwerk. Op momenten dat ik me niet goed voelde, kon ik ook bij hun psycholoog terecht. Ook om een appartement te vinden was er iemand om me te helpen… en dat allemaal gratis. Dat was de mentale ruggensteun die ik nodig had.
Ik heb dan ook veel mooie herinneringen aan het team. De keren dat de mensen van Samusocial aan ons denken… Op lastige dagen en wanneer het moeilijk was om rond te komen, kreeg ik van hen een telefoontje of sprongen ze onverwachts binnen om eten te brengen, gewone dingen, fruit of soms zelfs producten die ik me normaal niet kan veroorloven. Toen ik eenmaal mijn appartement had, heeft Samusocial ook geholpen met het meubilair. Ik kreeg een zetel, stoelen, tafels, kasten en zelfs een koelkast! Ik verwachtte helemaal geen koelkast, maar die van mij was erg klein en op een dag stonden ze daar met een echte frigo!

Ook vandaag nog staan ze altijd voor me klaar, ze bellen me op om te vragen hoe het gaat…
het voelt goed om een organisatie te kennen die je bestaan lichter maakt.

Hoeveel appartementen heb je gehad sinds je in het Step Forward programma zit?

Dit is mijn tweede appartement, in het eerste ben ik 4 of 5 jaar gebleven. Ik weet het nog goed, ik kwam er aan met een grote glimlach: eindelijk was ik veilig, gedaan met de deurwaarders. Geen brieven meer om te dreigen met uitzetting…

En hoe voel je je vandaag?

Vandaag ben ik gewoon gelukkig. Ik heb een lange weg afgelegd, het soort depressie waardoor je geen stap buiten kunt zetten en geen hap door je keel krijgt. Ook al ben ik optimistisch ingesteld en geniet ik graag van het leven, toch zijn er genoeg momenten waarop het niet meezit – bovendien maken de mensen in je omgeving je vaak nog verdrietiger. Hoe dan ook, ik heb grote kuis gehouden op dat vlak. En ook de Samusocial-teams hebben me gezegd dat ik niet om het even wie in mijn leven moet binnenlaten: "Mina, alles is in orde nu, je staat stevig in je schoenen, maak het beest niet wakker". Vandaag ben ik gewoon veel gelukkiger, fysiek en mentaal. Als ik Samusocial niet had ontmoet, weet ik niet wat er van mij was geworden, ik ben er alleen zeker van dat het veel zwaarder was geweest.

Wat zijn je toekomstplannen?

Mijn hoofd zit vol met plannen. Samusocial heft me aangemoedigd aan om terug naar school te gaan. Ik heb het humanioragetuigschrift gehaald. Het klinkt misschien stom, maar daar ben ik trots op. Ik heb altijd al van alles willen doen. Voor mij is het leven geen vooraf uitgestippeld pad, je leert elke dag bij. Ik ben nu begonnen met een studie om vastgoedassistent te worden. Ik wil weten hoe de vastgoedmarkt werkt en later koop ik misschien wel mijn eigen huis. Ik wil mensen zoveel mogelijk helpen. Na de begeleiding door Samusocial heb ik zin gekregen om coach te worden. En waarom niet bij Samusocial? Maar dat is voor later, nu ben ik gelukkig.