Ilham, bewoonster van ons transithuis Cardijn: “Het was altijd mijn droom om naaister te worden”.
02/08/2020
In het salon van het transithuis worden we ontvangen door Ilham, een alleenstaande moeder met twee kinderen, om haar verhaal te vertellen en haar dromen met ons te delen.
Tijdens het lange gesprek dat blijk geeft van haar optimisme vertelt ze over de toekomst maar ook over de tegenslag waarmee ze tot nog toe te maken heeft gekregen.
“Mijn naam is Ilham. Vroeger zat ik in informatica, maar nu droom ik ervan om naaister te worden. Op een dag ben ik ziek geworden en daarmee ging heel mijn leven onderuit. Uiteindelijk ben ik met mijn twee kinderen terechtgekomen in een opvangcentrum van Samusocial. Vandaag wonen we samen met twee andere vrouwen in het Cardijnhuis.
In het dagelijks leven ga ik eens graag wandelen. Als ik de voorbijgangers in de straat bekijk, laat ik mijn verbeelding de vrije loop en stel ik me die mensen totaal anders gekleed voor. Waar ik vandaan kom, betekent Ilham “een ingeving”. Ik ben erg gehecht aan die voornaam. De naaiontwerpen die ik maak, zijn puur instinctief: ik neem een balpen en zet de ontwerpen op papier, zo, met de losse hand. Ik teken de kraag, de mouwen … Dat is een klein genoegen dat mezelf gun, dan ben ik echt mezelf. Nog niet zo lang geleden, beschouwde ik zoiets als luxe, maar nu niet meer. Als je zoveel beleefd hebt, denk je niet onmiddellijk meer aan jezelf. Je bent op zovele dingen gefocust dat je aan jezelf voorbijgaat. Naaien brengt mij tot rust en helpt me om geduld te oefenen in het leven. Ik zou hiervoor vaker de tijd willen nemen. Echt doen wat ik in mijn hoofd heb, dat is één van mijn grootste dromen. Bij het naaien ben ik vrij. Op dit moment rust ik uit. Dat is ook belangrijk. Ik vergeet nooit de moeilijke momenten die we hebben beleefd. Hier in dit huis kunnen we de stap zetten naar iets nieuws. Ons leven van vroeger afsluiten en een nieuwe fase van ons bestaan aanvatten. Ik ben bijzonder enthousiast en mijn hoofd zit vol dromen.
Toen we aankwamen in het Cardijnhuis stelde ik vast dat één van de vrouwen die in het huis woont ook naait. Haar specialiteit is lingerie. Dat heb ik nooit gedaan en ik zou het graag van haar leren. Ik heb helaas mijn ontwerpen moeten achterlaten toen ik naar België kwam, maar ik hoop weldra een hoekje vrij te maken in mijn kamer om opnieuw een naaimachine neer te zetten en opnieuw kleren te ontwerpen. Ik hoop hiervan nog ooit mijn beroep te maken.”
Ilham heeft een verblijfsvergunning maar haar kinderen zijn Belg. Ons team biedt ondersteuning bij de formaliteiten om de verblijfsvergunning te hernieuwen en haar situatie op langere termijn veilig te stellen. Daarvoor moet zij ook op zoek naar werk en naar een woning: “Op termijn bestaat de doelstelling erin dit gezin te begeleiden naar een blijvende woonoplossing, waarbij we rekening houden met hun wens om in de Brusselse rand te gaan wonen”, vertelt Sophie, coördinatrice van het project. Met een beetje geduld kunnen Ilham en haar kinderen binnenkort een eigen woning betrekken. Dan zijn ze eindelijk thuis.