Linda, 30 jaar oud, gehuwd zonder kinderen: «psychologisch geweld holt je uit, het vermoordt je zelfbeeld»

26/10/2022

« In mijn thuisland Kameroen ontmoette ik een Belg en we zijn daar getrouwd. Tijdens de pandemie leefden we noodgedwongen gescheiden, hij in België en ik in mijn land. Toen ik eindelijk in België aankwam om bij hem te komen wonen door gezinshereniging was hij niet langer dezelfde man. Hij controleerde elke stap die ik zette, verbood me om vrienden te zien en dwong me zijn minnaressen op. Hij wilde met mij naar parenclubs, wat ik weigerde. Hij wilde me er zelfs voor betalen. Ik weigerde opnieuw. Toen wilde hij niet langer in mijn levensonderhoud voorzien en zette mij onder administratieve druk over het feit dat ik mijn domicilie bij hem had. Hij vernederde me in het bijzijn van mijn beste vriendin. Hij belde toen de politie, die ons huwelijk heeft verstoten. Ze verboden me terug te keren naar het appartement. Ook al probeerde ik hen uit te leggen dat de procedure nog liep, toch kreeg ik het verbod om nog naar het appartement terug te keren. Wij zijn nochtans gehuwd, maar toen de politie dat wilde controleren, konden zij de gezinssamenstelling van mijn man niet vinden. De gemeente heeft me laten weten dat het door een computerfout kwam.

Ik stond op straat in kamerjas en had het koud. Ik heb hulp gevraagd aan een voorbijganger en die belde Samusocial.

Ook al heb ik niet echt op straat geleefd, toch ben ik een dakloze vrouw. Waar ik moeite mee heb, is dat ze meer belangstelling toonden voor mijn papieren dan voor het geweld en de onrechtvaardigheden die ik moest ondergaan. Ik heb een brief geschreven naar de burgemeester en de gemeente heeft later bevestigd dat het huwelijkscontract wel degelijk in mijn dossier zat en dat de politie niet het recht had mij de toegang tot de echtelijke woning te ontzeggen.

Ik heb klacht ingediend tegen de politie en tegen mijn man. Hij heeft wel geprobeerd me te vinden, hij zei dat ik terug kon komen als ik me aan zijn regels hield. Dat heb ik geweigerd. Maar daar zal hij het niet bij laten. Hij is gewelddadige man. Hij kleineert, vernedert, chanteert, zo gaat hij te werk. Psychologisch geweld holt je uit, het vermoordt je zelfbeeld.
Ik probeer te bewijzen dat ik het slachtoffer was van huiselijk geweld en word daarbij gesteund door verschillende vrouwenorganisaties. De procedures nemen veel tijd in beslag, ik moet naar de gemeente, naar de psycholoog, naar het ziekenhuis, naar het centrum voor de preventie van partnergeweld… Daarnaast ben ik op zoek naar werk, maar ik krijg alleen maar zwartwerk aangeboden…

Ik wil graag opleidingen volgen, werken, mijn leven weer op de rails zetten, mijn eigen thuis hebben. Toen ik naar België kwam, wilde ik voor wiskundeleraar studeren, maar gezien mijn situatie zou ik nu graag maatschappelijk werkster worden. Vooral om vrouwenrechten te verdedigen. Een man die een vrouw mishandelt, respecteert ook zijn eigen moeder niet. Zo zie ik het. De opvoeding van jongens is daarom heel belangrijk. »