Met de auto of met de fiets … de mobiele teams van Samusocial gaan daar de daklozen toe

23/07/2019

Terwijl de mobiele teams van Samusocial het grootste deel van hun verplaatsingen per busje maken, worden er overdag steeds meer interventies gedaan per fiets. Onze bestelwagens blijven onmisbaar voor het vervoer van mensen die we verwijzen naar onze centra of andere diensten (ziekenhuis, OCMW, dagdiensten…), maar veel interventies worden nu uitgevoerd met de drie elektrische fietsen die dit jaar door Interparking werden aangeboden, naast een motorvoertuig. De fietsen blijken ideaal om naar de meest kwetsbare mensen toe te gaan in de verkeervrije zone en de minder toegankelijke straatjes van Brussel.

Vanochtend ontmoeten opvoedster Cristina, maraudecoördinator Rafaël en verpleger Léo elkaar op de parking van Samusocial. Elk maraude-team dat op uitrijden staat, controleert in de eerste plaats of de voorraden voldoende zijn aangevuld. Ze laden de kofferbak: genoeg flesjes water (deze worden massaal uitgegeven in het kader van het hitteplan), dekens, blikken tonijn, ondergoed, koffie, thee, soep… En ook de rugzak van Léo zit volgeladen met medisch materiaal.

Ze zijn vertrokken. Het gaat richting Belgica voor een eerste halte. Ze zien een plaatsje en parkeren vlot de kleine Kangoo. Dominique staat al te wachten. Hij was het die het team heeft opgebeld voor een bevoorrading. Cristina: « En lukt het zo’n beetje met de administratie ? » Hij antwoordt overtuigd: « We komen er wel, en bovendien helpt DoucheFlux mij ook met de dingen die ik moet doen. Ik heb een deze namiddag een afspraak met mijn sociaal assistente. In principe krijg ik binnenkort mijn pensioen, ik hoop alleen dat de Belgische administratie me niet gaat bedelven onder het papier … »  Met de gezondheid gaat het ook goed.  « Normaal gezien bel ik volgende week opnieuw. Ik wil jullie niet zomaar laten komen. Het zou al moeten zijn dat er iets dringends is, maar normaal neem ik zoveel mogelijk mijn voorzorgen ik weet ondertussen hoe alles in zijn werk zit », lacht hij. Het kleine team neemt afscheid van Dominique, en laat bij hem tonijn, zakdoeken, water en een joggingbroek achter.

Tien meter verder gaat de auto weer aan de kant staan. Vóór het Belfius agentschap zien ze een man alleen. « Die kennen we niet! » roept Rafaël uit. ‘Monsieur’ klaagt over buikpijn en diarree. Cristina spreekt hem aan in het Moldavisch, maar hij weigert alle hulp: hij wil niet meekomen naar het opvangcentrum van Samusocial en ook niet naar de spoedgevallen of verdergeholpen worden naar een medisch huis. Léo kijkt even na welke geneesmiddelen de man bij zich heeft: het gaat om heel klassieke pijnstillers. Hij geeft hem de raad mee zo snel mogelijk terug te gaan naar de arts die hem de geneesmiddelen heeft voorgeschreven. Ze besluiten om hem op te volgen en regelmatig even een kijkje komen nemen.

Iets verder zit Francis op een bank. Francis heeft vroeger bij Samusocial verbleven en vandaag woont hij in een privéwoning met zijn levenspartner. Het gaat goed met hem. Hij bedelt om rond te komen… Na een kort gesprek en wat grapjes over een weer vervolgt het team zijn weg.

Richting Kanaal deze keer. Het maraudeteam wil gaan kijken of een koppel dat ze kennen er nog steeds verblijft, in hun tent.  Er is geen spoor van hen te bekennen. Iets verder, achter een hek, zien ze iets wat op een kamp lijkt. En inderdaad, een aantal Libische en Somalische migranten hebben een onderkomen gezocht in een bouwsel van kartonnen dozen tegen een voormalig industriegebouw aan. Ze lijken te wachten op familie. Het team geeft hen de resterende inhoud van de kofferbak, zowel het voedsel als het textiel.

De voorraad is op. Er moet bijgevuld worden. Terug naar af. Cristina gaat opnieuw op pad, deze keer met Roberto. Ook hij is verpleger. Rafaël en Léo van hun kant stappen op de fiets voor een maraude in het verkeersvrije stadscentrum en de straatjes in de omgeving. Maar net zoals bij een maraude met de auto laden ze ook hier eerst de fietstassen vol met alles wat het verschil kan maken voor mensen die op straat leven.

Van Lemonnier naar de Marollen en dan langs de Anspachlaan en de verkeervrije zone naar De Brouckère, Rogier en terug naar de Zuidlaan en de hele Zuidwijk. Onderweg komen de twee fietsers meerdere daklozen tegen. Telkens nemen ze enkele minuten de tijd om te luisteren en te kijken of het gaat met de gezondheid. Deze fietsrondes zijn echt noodzakelijk. « We komen op plaatsen die niet bereikbaar zijn met de auto, en nog minder met de bestelwagen, » legt Léo uit. En Rafaël vult aan: « Bovendien vinden de mensen het grappig om ons te zien aankomen op de fiets. Dat vergemakkelijkt het contact. Het is ook veel minder indrukwekkend dan het machtsvertoon van een heel team dat uit een bestelwagen of een auto stapt »…

De partnerwerking van Samusocial en Interparking is niet enkel financieel. We werken ook samen op operationeel vlak: onze teams staan altijd klaar om in te gaan op de persoonsbeschrijvingen die Interparking doorstuurt om kwetsbare mensen te hulp te komen die een onderkomen hebben gezocht in de Brusselse parkings van het bedrijf.