Michel Claise brengt hulde aan mobiele teams van Samusocial in zijn recentste roman « Sans destination finale »

18/12/2019

In zijn nieuwe roman « Sans Destination Finale », verschenen bij Editions « Genèse », brengt de magistraat-schrijver doorheen het hele boek uitvoerig hulde aan de mobiele teams van #Samusocial, de zogenaamde «  maraude ».

Het boek gaat over iemand met een gelukkig leven die plots in een neerwaartse spiraal terechtkomt omdat ze een diepe emotionele schok maar niet te boven komt. Michel Claise toont met brio hoe iedereen in dit soort situatie kan terechtkomen. De keuze om het daklozenbestaan te benaderen vanuit een vrouwelijk standpunt, met alle bijkomende problemen die dat meebrengt, versterkt het diep menselijk aspect van het verhaal.

Het hele boek lang staat Samusocial in de kijker met zijn sociale diensten in de centra. Tijdens de twee jaar die Monica op straat doorbrengt, krijgt ze regelmatig bezoek van de mobiele teams op de verschillende plaatsen waar ze verblijft. De auteur heeft het regelmatig over de noodhulp die verstrekt wordt op straat, maar gaat met het verhaal toch vooral in op de inspanningen die worden geleverd om een vertrouwensband tot stand te brengen tussen de “maraudeurs” en de daklozen op straat.

Sandrine, een eveneens dakloze vriendin van Monica, probeert haar ervan te overtuigen om naar een centrum te gaan: « Als je geen familie hebt, ga dan naar Samusocial. Zij kunnen je van de straat halen, maar enkel als dat zelf wil. Maar blijf niet hier. Je bent hier in de hel beland ». De lezer raakt gehecht aan het personage dat iedere keer weer bezoek krijgt van de mobiele teams. Michel Claise belicht sterk hun permanente vriendelijkheid, in het bijzonder wanneer ze Monica naar de spoedgevallen brengen.

Ze laat zich overtuigen om af en toe langs te gaan bij een opvangcentrum: de maraude is erin geslaagd vertrouwen te kweken en haar gerust te stellen dat de opvang vertrouwelijk is. « Voor de maraude is het duidelijk dat ze op volledig drift is en één van de maatschappelijk assistenten slaagt erin haar te overtuigen om één of twee dagen in het opvangcentrum door te brengen, gewoon om het vuil van zich af te krijgen en wat bij te eten. » Maar Monica blijft vrezen dat haar familie haar terugvindt als ze regelmatig in het centrum komt slapen.  Ze gaat er enkel naartoe als het echt niet anders kan: « De ontwenning wekt haar overlevingsinstinct, waardoor ze uiteindelijk opnieuw een beroep doet op Samusocial ».

En op een dag ligt er in het centrum van het Vestje een brief van haar tante. Niemand verplicht haar om contact op te nemen. Toch gaat ze er naartoe… Waardoor ze in een ongelooflijk misdaadintrige terechtkomt !
Nu bij uw boekhandelaar!