Ons nieuwe centrum voor kwetsbare en gemedicaliseerde mensen, een maand na de opening: “we moeten onze aanpak verder verfijnen”.

23/12/2021

In de gangen van het centrum “Prins van Luik” ontmoeten we een verscheidenheid aan profielen: mensen met een beperkte mobiliteit, mensen met psychische problemen, ouderen, jongeren, mannen, vrouwen enz.

Ondanks deze verscheidenheid delen zij allen ten minste één kenmerk: zij zijn dakloos. Ze worden ook allemaal omschreven als min of meer “kwetsbaar”, omdat ze ziek zijn, omdat ze uit het ziekenhuis ontslagen zijn, of omdat ze afhankelijk zijn van medische hulp…

Toch komen we er ook mensen tegen die, uiterlijk althans, geen bijzondere kwetsbaarheid vertonen: de straat brengt een staat van gevorderde kwetsbaarheid met zich.

Op 15 november jl. zijn Médihalte, ons medisch opvangcentrum, en het centrum “Vestje”, dat tot dan toe kwetsbare personen opving, beide opgegaan in het centrum “Prins van Luik”. Dit nieuwe centrum, met een totale capaciteit van 160 plaatsen, biedt ook onderdak aan een zeventigtal alleenstaande vrouwen.

“Terwijl Samusocial zich toelegt op de ontwikkeling van steeds meer gespecialiseerde opvangcentra die een gedifferentieerde opvang mogelijk maken, kleurt ons centrum “Prins van Luik” een beetje buiten de lijntjes, omdat wij verschillende soorten profielen verwelkomen: kwetsbare en/of gemedicaliseerde personen, maar ook alleenstaande vrouwen. Wij denken dat deze groepen zonder bijzondere moeilijkheden kunnen samenleven, maar we moeten onze aanpak verder verfijnen, door aandacht te blijven focussen op de meest voorkomende problemen”, legt Julie, de directrice van het centrum, uit.

De ondersteuning en de oriëntatie van de opgevangen personen worden namelijk gefaciliteerd in centra die zijn aangepast aan de bijzonderheden van hun publiek. Dit houdt in dat van tevoren de typeprofielen moeten worden omschreven van de mensen die er zullen worden opgevangen. Daarin schuilt vandaag precies de moeilijkheid van de Prins van Luik: zo weinig mogelijk beperkingen opleggen aan de toegankelijkheidscriteria van het centrum en zo de deuren kunnen openhouden voor een zo groot mogelijk aantal mensen, zonder dat de problematieken waar het centrum het hoofd moet bieden al te uiteenlopend zijn.

“Uiteraard vergt het leven in dit multiprofielencentrum nog wat tijd om iedereen de kans te bieden zich aan te passen,” legt Julie. “Het personeel leert om in synergie te werken binnen een groter team en de bewoners wennen langzaam aan de infrastructuur en de organisatie van het nieuwe centrum. Voor wie is verhuisd en de meest kwetsbaren onder hen is het een zware beproeving”.

Gelukkig is het centrum ruim opgezet en vergemakkelijkt de infrastructuur het samenwonen van de profielen: de verschillende liften bieden een gemakkelijke toegang tot alle verdiepingen, de eetzaal kan alle bewoners van het centrum tegelijk ontvangen en geeft uit op een buitenruimte, alle kamers (voor twee personen) zijn voorzien van privé-sanitair en de gangen zijn voldoende breed voor de circulatie van mensen in een rolstoel. Het gebouw is op verschillende verdiepingen ook uitgerust met verschillende verpleegkamers, een psycholoogpraktijk, en een dokterskabinet waar meerdere malen per week een arts aanwezig is.