Ontmoeting met Lahcene, woonachtig in het centrum van Petit Rempart.

02/07/2021

Lahcene, 50, woont sinds 14 maanden in het centrum van Petit Rempart.
Van Algerijnse afkomst, hij is momenteel “zonder papieren”. In zijn thuisland had Lahcene een reeks precaire contracten in de bouw, horeca en tuinbouw. Op zoek naar een stabielere financiële situatie en een beter leven, besloot hij 10 jaar geleden zijn geluk te beproeven in België.

Maar toen hij in Brussel aankwam, vond Lahcene geen stabiel professioneel contract. Twee jaar lang logeerde hij waar hij kon, afhankelijk van de klussen die hij vond. Maar meestal was hij dakloos. En dan verschijnen er enkele verontrustende symptomen van een ziekte waarvan de diagnose als een hakmes valt: in het ziekenhuis krijgt hij te horen dat hij multiple sclerose heeft. Deze degeneratieve ziekte berooft hem van elke hoop om de handmatige activiteiten te doen die hij vroeger deed om financieel rond te komen.

Het ziekenhuis stuurde hem naar de Médihalte, ons medisch centrum, waar hij twee jaar zou blijven. Daar volgt hij zijn behandeling en begint zijn lange strijd tegen deze ziekte. Op advies van onze maatschappelijk werkers heeft Lahcene op medische basis asiel aangevraagd. Het integreert daarom een ​​opvangcentrum van Fedasil. Daar heeft hij moeite om zijn behandeling goed te volgen. Twee jaar later verneemt hij dat zijn verzoek tot regularisatie niet is gelukt. Terug naar af: de straat.

Tijdens een bezoek aan het ziekenhuis werd hij in contact gebracht met de Samusocial diensten. Inmiddels woont Lahcene ruim een ​​jaar in de noodopvang van Petit Rempart. Hij gaat daar terug naar de behandeling en verzorgt zichzelf naar beste vermogen. De chauffeurs van het centrum brengen hem naar zijn medische controle omdat hij zich niet meer kan verplaatsen zonder zijn rollator. De maatschappelijk werkers van het centrum helpen hem bij het beheer van zijn verzoeken aan het OCMW, zijn medische afspraken en zijn advocaat: Lahcene heeft beroep aangetekend tegen de beslissing van Fedasil en heeft opnieuw een regularisatieverzoek ingediend. Zonder papieren zijn blokkeert hem en verhindert hem zicht fatsoenlijk te laten behandelen. “Het is een dubbele handicap. Daar wacht ik op mijn papieren om verder te kunnen”, vertrouwt hij toe.

Lahcene kreeg een kleine elektrische scooter van het OCMW om zich te kunnen verplaatsen en autonomie te verwerven, maar dat is niet genoeg. “Het startpunt om vooruit te komen is regularisatie, dan kan ik me settelen”, zegt hij. Hij wil graag een baan vinden die bij zijn situatie past.

Lahcene blijft optimistisch, en terwijl hij wacht tot Fedasil weer spreekt, concentreert hij zich op het verbeteren van zijn fysieke conditie: zijn behandeling tot op de letter volgen, zijn fysiotherapie-oefeningen doen en vooral, niet opgeven.