Homepage - Getuigenissen

Mehdi, leven in een bos aan de rand van Brussel

Mehdi trok zeven maanden geleden weg uit het stadscentrum omdat hij er geen rust meer vond op straat. Omdat hij er telkens weer door de politie of omwonenden werd weggejaagd, pakte hij zijn rugzak en vertrok naar een bosje aan de rand van Brussel. Vlak bij de plaats waar hij zijn tentje had neergezet, ontdekte hij een sluikstort en met dat materiaal bouwde hij een hut. Als een ware vakman verbeterde hij dag na dag met primitieve middelen zijn nieuwe stulpje: verwarming, keuken, isolatie, slaapkamer… Alles is ondertussen aanwezig. Wanneer een nachtelijk mobiel hulpteam binnenspringt,vertelt hij bij een kop dampende koffie zijn verhaal:

“Ik heb het gevoel dat ik hier weer op mijn eigen ritme kan leven. Ik vind alles wat ik nodig heb vlakbij en ik kom niks te kort. Soms komt Samusocial over de vloer en dan hebben we het over mijn gezondheid of mijn administratieve beslommeringen. We babbelen en we drinken koffie, dat verwarmt het hart en het lichaam. Voor mij is dit een klein paradijs. Er is vaak lawaai van de auto’s maar dat word je snel gewoon. Tijdens de autoloze dag had ik de indruk dat ik in mijn tuin zat: de zon, de rust, je hoorde zelfs de vogels zingen! Het was prachtig. Maar ‘s avonds is er minder verkeer. Dan ga ik in mijn paviljoentje zitten en geniet van de frisse lucht. En als ik moe ben, hoef ik niet op zoek naar de hal van een gebouw of een kelder zoals vroeger: ik slaap de hele nacht op mijn matras en ik stoor niemand. Het is waarschijnlijk maar tijdelijk natuurlijk, maar hier voel ik me beter thuis dan in de stad.”

Wanneer iedereen naar bed is, doorkruisen de mobiele teams van Samusocial Brussel en omgeving om geïsoleerde mensen bij te staan. Ze respecteren de keuzes en het levensritme van iedereen die ze ontmoeten, herstellen een vertrouwensband en maken samen met de mensen stilaan de bocht naar een begeleiding weg van de straat.