Salifou, polyvalent medewerker van Samusocial.

14/10/2019

Van nachtwaker en nachtreferent tot kok en technisch medewerker, en dit zowel bij de daklozenopvang als binnen het mandaat voor de asielzoekers, belichaamt Salifou al acht jaar bij uitstek wat bij Samusocial een ‘polyvalent’ medewerker is. Portret van een geëngageerd optimist. 

Salifou, hoe ben je bij Samusocial terechtgekomen? 

Ik had horen spreken over het Artikel 60 statuut toen bij het OCMW mijn rechten vrijkwamen nadat ik mijn vluchtelingenstatuut had gekregen in 2009. Ik ben afkomstig uit Guinee-Conakry. Ik kwam in België aan in 2006 en ik heb er een asielaanvraag ingediend. Ik had geen bepaald land voor ogen waar ik naartoe wilde, ik zocht enkel bescherming en dan liefst in een Franssprekend land. 

In juni 2011 ben ik in het statuut van art.60 aangeworven als nachtwaker in het gebouw aan de Koningsstraat dat we allemaal kennen, en wel voor de transitwoningen. In november vernamen we dat Samusocial het gebouw ging betrekken voor de winteropvang. Een vriend van mij die destijds werkte bij CASU zei steeds: “je hebt thuis sociale wetenschappen gestudeerd, waarom solliciteer je niet”… Ik ben gaan zeggen dat ik geïnteresseerd was, toen kreeg ik eerst een interview en vervolgens de job. 

Hoe was dat in het begin? 

(lacht) Oei, keihard! Ik was aangeworven als nachtwaker op de derde verdieping, waar het er al eens ‘intens’ aan toe ging: het was de verdieping van de mensen die niet over een dagelijks terugkerende toegang beschikten. De eerste keer dat ik een kamer van 20 personen binnenstapte, was ik onder de indruk. Ze hebben me goed voor de gek gehouden. Maar daarvan heb ik veel geleerd en ik ben het snel gewoon geworden. 

En na die eerste ervaring? 

De winter daarna werd ik aangeworven als kok in de Troonstraat. Heb je mij al eens goed bekeken?  Ze hadden al snel begrepen dat ik beter was aan de deur dan in de keuken! (lacht) En daarna volgden meer van dat soort korte opdrachten … Tot ik een telefoontje kreeg van Vincent Manteca, de baas van de daklozenopdracht: « Kameraad Salifou, ben je beschikbaar? » Hij vroeg me om in Woluwe een collega te vervangen die zijn been gebroken had. En toen die sneller terugkwam dan verwacht, hebben ze mij ingezet op de technische dienst met Manu. Jerémie, die toen verantwoordelijk werd voor het Winterplan, had gezien hoe ik het centrum Kennis klaarstoomde. Hij zag dat ik goed vertrouwd was met het gebouw en vroeg me voor het nachtelijk toezicht. En nadien deed ik hetzelfde in het Poincarécentrum tot in april 2015, als portier. 

En dan kreeg ik tot mijn grote verbazing een telefoontje van Marina, de verantwoordelijke voor het luik asielzoekers bij Samusocial. 

In het voorjaar ben je zo overgestapt naar de opdracht Fedasil? 

Inderdaad. Ze vertelde me dat het sterk zou verschillen van de opdracht voor de daklozen. Maar dat moet je mij niet vertellen he! (lacht) Ik ben zelf asielzoeker geweest!  Ze zocht een toezichter. Maar op basis van mijn ervaring en heel het vertrouwen dat de voorbije jaren is opgebouwd, ben ik aangeworven als nachtreferent in Neder-over-Heembeek. Ik heb geleerd om mij bezig te houden met de vooropvang, ik verzamelde alle ‘Bijlagen 26’ van de asielzoekers die doorgestuurd waren door de Dienst Vreemdelingenzaken om te controleren of zij wel degelijk bestemd waren voor ons centrum… Tot in december 2018. Toen besliste Fedasil om bepaalde centra te sluiten, en dus ook Béjar.  

En nadien? 

In januari ben ik opnieuw overgestapt naar het Winterplan als nachtwaker in ‘Bota’ (het centrum in de Koningsstraat, vlak bij de Kruidtuin). En op het einde van de winter was er opnieuw een telefoontje van Vincent Manteca: « Kameraad Salifou ! We hebben een nieuwe opdracht voor jou! » En zo werd ik gevraagd voor het toezicht in het Poincarécentrum na de wantsencrisis. 

Dat is heel wat rustiger dan wat je tot nog toe hebt gekend!

Dat is zo. Ik verzorg het onthaal en de verdeling van leveringen. Ik zie ook toe op de properheid en de veiligheid van het gebouw. 

Hoe zie jij Samusocial nu, na die acht jaar? 

Als je bij Samusocial werkt, dan weet je dat je regelmatig van job kan veranderen. Maar dat is niet belangrijk. Waar het echt om gaat, is dat je mensen kan helpen. Ik heb in die periode heel wat functies vervuld. Bij de opdracht Fedasil heb ik meer zelfvertrouwen gekregen. Een hele nacht lang een centrum van 300 personen leiden, dat is niet zo eenvoudig!
Ik heb een contract tot 31 oktober. Ik ben al gecontacteerd door het Rode Kruis voor een job als nachttoezichter. Maar na die acht jaar wil ik niet zomaar opstappen bij de ‘Samu’. Het is niet op het moment dat zoveel beloftevolle veranderingen op stapel staan, dat je de deur achter je dichttrekt.