Bed close-new close-new Arrow Bed Facebook LinkedIn Night Phone Search mail Twitter

Samusocial

Volg een nachtmaraude tijdens de winter !

18/02/2019

We rijden richting de industriële zone van Brussel. Het is koud, het gaat vriesen. We zijn op zoek naar Johan. Johan is sinds enkele weken bekend van Samusocial. Onze mobiele teams bezoeken hem regelmatig.

We komen aan in een klein park, een oase van groen in het midden van het asfalt. Het gras is vol water, waardoor de bodem modderig is. Daar staat de tent van Johan. Maar het is leeg, en al langer dan sinds een paar uren.
De medewerkers van de mobiele teams kijken bezorgd omheen, het is niet de gewoonte van Johan om zijn leefplaats onbeheerd achter te laten. Dan zien we op een tiental meter afstand een veel grotere tent, azuurblauw. We komen dichterbij en roepen naar Johan.

« Ik kom, ik kom, blijf hier » antwoordt een luide stem van binnen. Ophetzelfde moment beginnen 2 honden met kracht te blaffen, een kat verlaat lopend de tent.

Johan komt uit de tent. Hij is in de zestig, hij is een sterke man, maar het meest opvallend is zijn welwillende gezicht. De man wekt onmiddelijk vertrouwen op. We beginnen met hem te praten, alsof we een oude bekende op straat hebben ontmoet.
Johan heeft geen dringende behoefte aan de materiële hulp die Samusocial kan bieden : hij verwarmt zijn tent, heeft kleren, neemt af en toe een douche, het gaat ongeveer goed. Johan’s behoefte is anders, maar even belangrijk : hij wenst een menselijk contact. Dus babbelen wij even, allemaal samen.

 

Johan is dol op koken en lezen. Dit is wat hij het meest mist met het verlies van zijn huis. Gisteren heeft hij al de nodige ingrediënten verzamelt om een spaghetti bolognaise te koken, iets dat hij al lang niet meer had gedaan. En dat heeft hem duidelijk veel plezier bezorgd. Wat boeken betrefd moet Johan tevreden zijn met het minimum : boeken zijn moeilijk te vinden en te bewaren in de tent.

Johan was niet altijd een dakloze. Zoals velen eindigde hij met pech in een moeilijke situatie, die misloopte…uiteindelijk verloor hij zijn huis. En toch werkt hij, verdient hij een salaris. Maar het is een vicieuze cirkel. Ondanks zijn inspanningen is het voor hem onmogelijk om genoeg te sparen voor een woning.

Naar een opvangcentrum gaan lijkt hem ondenkbaar, al was het maar om bij zijn twee honden en zijn kat te blijven.* Zijn vrienden helpen hem af en toe, voeren hem naar waar hij moet zijn of brengen hem wat hij nodig heeft. Dus blijft hij daar en geeft toe dat dit geen ideale leven is, maar dat het erger zou kunnen zijn. Johan is in optimist in de ziel. Hij maakt grapjes, verteld ons over het dagelijkse leven. Hij lijkt gewardeerd te worden door de buurt, of het nu de lokale bevolking  of de buurtpolitie is. We gaan weer vertrekken. Johan zingt een liedje voor ons. Het busje start opnieuw…

We zijn nu op zoek naar iemand dat een burger heeft gesignaleerd, maar daarvoor willen we een andere dakloze persoon bezoeken die zich onderweg zou kunnen bevinden : iemand met zware psychologische stoornissen. Hij leeft onder een brug, in Anderlecht. Het busje stopt. De vrolijke atmosfeer stopt ineens. De plaats is griezelig. Er is een tent geïnstalleerd, maar niet alleen. Aan de muur hangen ondeugende kranten. Een BH is vastgebundeld aan een stok en waait in de wind zoals een vlag. Ondanks onze oproepen antwoord niemand. We verlaten de plaats, een beetje onrustig. Met de maraude rijden betekend ook plotselinge sfeer-veranderingen beleven.

 

De Maraude is weer onderweg…naar de voorige persoonsmededeling.  We stoppen naast de bank waar de man voor het laatste werd gezien. Hij is er nog. Hij loopt naar voren en ziet er woedend uit. Het kost ons 30 sekonden om te beseffen dat hij niet tegen ons kwaad is. Nee, hij leende geld aan zijn vrouw en het lijkt erop dat ze het allemaal heeft uitgegeven bij geldspelletjes. Met tact, humor en subtiliteit slagen de Maraude-arbeiders erin, Dirk te kalmeren.

Dirk is ook in de zestig maar ziet er minder fit uit dan Johan. Wegens het alcohol is zijn gezicht rood en gezwollen. Zijn enkels ook, maar voor onbekende redenen. De arbeiders proberen om Dirk te overtuigen om mee te komen naar de opvang voor een diagnose maar de uurooster is niet geschikt voor hem. Hij legt uit dat hij in de bank verblijft. Hij zou een deal hebben met de directeur : hij mag daar s’nachts blijven in ruil van een schoonmaakbeurt.

Het is 1uur s’nachts. De mobiele team van Samusocial zal vannacht de straten van Brussel blijven doorkruisen, op zoek naar de meest kwetsbare daklozen, die vaak, zoals Johan en Dirk, weigeren om naar de opvang te komen : voor deze mensen blijven de teams bijzonder waakzaam.

*Huisdieren kunnen hun baas binnen de kamers in de opvangcentra van Samusocial niet volgen maar zijn wel welkom en in een aparte ruimte geplaatst.

close

Nieuwsbrief

Ontvang elke maand het recenste nieuws van Samusocial Brussels in je mailbox. Schrijf je in om onze nieuwsbrieven te ontvangen.

Deze informatie zal enkel gebruikt worden om de nieuwsbrief naar het opgegeven adres te sturen. Je kan steeds met één klik uitschijven.