Ze is jong, alleen, zwanger en dakloos. Het verhaal van Neti
27/02/2023
Elke dag groeit het aantal daklozen verder aan, ook met mensen die we vroeger nauwelijks op straat zagen. Steeds meer vrouwen zijn slachtoffer van partnergeweld. Dit gebeurde onder meer met Neti. Haar vriend zette haar eruit en plots stond ze als zwangere vrouw op straat.
Hoe ben je dan in contact gekomen met Samusocial?
“Ik zorgde altijd dat ik de nacht in het Zuidstation kon doorbrengen maar ik zat voortdurend te rillen en ik moest braken. Een vrouw had dat gezien en bood aan om me te helpen. Ik kon bij haar thuis overnachten en ‘s morgens bracht ze me naar het ziekenhuis. Daar hoorde ik dat ik 13 weken zwanger was. Dit kwam voor mij als een grote schok maar het was vooral een bijkomende bron van angst. Hoe moest ik nu verder als zwangere vrouw op straat? Gelukkig belde een maatschappelijk werker met Samusocial en ben ik overgebracht naar een centrum voor alleenstaande vrouwen, het Louizacentrum. Ik wist zelfs niet dat zo’n opvang bestond.
Wat zijn de problemen waarmee een zwangere, dakloze vrouw te maken krijgt?
Het is erg zwaar om zwanger te zijn als je op straat moet leven. De onzekerheid, de stress en de eenzaamheid zijn erg zwaar. Ik heb niemand in België, heel mijn familie en al mijn vrienden zijn in Congo. Tot vorige week had ik zelfs geen telefoon en dus geen contact met mijn familie. Mijn moeder weet niet dat ik zwanger ben. Ze weet niet wat er met me gebeurd is. Ik ga haar niets vertellen tot na de bevalling, ik wil haar niet van droevig of ongerust maken.
Bovendien is het zo dat door ik mijn financiële toestand niet kan eten wat ik wil en me niet kan voorbereiden op de komst van de baby. Zonder de steun van de verenigingen was het onmogelijk geweest om babykleertjes te vinden.
Zijn de contacten met je medebewoners anders omdat je zwanger bent?
Dankzij Samusocial heb ik geweldige mensen ontmoet! Een week geleden ben ik naar een ander opvangcentrum verhuisd. Na vier maanden in het Louizacentrum verblijf ik nu sinds een week in het opvangcentrum voor gezinnen in Oudergem. Met de bewoners van het Louizacentrum was er een goede band, we gingen allemaal respectvol en vriendelijk met elkaar om. Met een aantal hadden we elkaar zelfs koosnaampjes gegeven. Van heel wat bewoners met kinderen kreeg ik aanmoediging en veel goede raad.
Ik had er een lieve kamergenote. Het was een oudere vrouw die ik “omaatje” noemde en we hadden een bijzondere relatie. Ze deelde Afrikaans eten met mij, waakte over me en hielp me op momenten dat ik vermoeid was… Maar ze snurkte. Dat was minder. We waren allebei erg ontroerd toen duidelijk werd dat ik van centrum moest veranderen… Niets aan de te doen. Binnenkort ben ik geen alleenstaande vrouw meer, maar een moeder en het centrum waar ik nu verblijf, is beter aangepast aan onze nieuwe situatie.
Wat is er voorzien na de bevalling?
Om organisatorische redenen ben ik nu al verhuisd naar het gezinscentrum van Samusocial in plaats van na de geboorte, zoals oorspronkelijk gepland. Dat is positief! Door deze vroegtijdige overgang kan ik wennen aan de nieuwe omgeving en ben ik zeker om een plaats te hebben als de baby er is. Het raakt me wel dat ik de vrienden met wie ik een goede band heb opgebouwd moest achterlaten.”