Angel: «Daar kon ik niet zijn wie ik ben».

17/09/2024

Nadat ze de onderdrukking en homofobe vervolging in haar land van herkomst ontvluchtte, vertelt Angel over haar reis die werd gekenmerkt door de hoop op een beter leven. Nu vluchteling in België wordt ze opgevangen in een centrum voor asielzoekers van Samusocial. Ze wordt nu erkend als vluchteling en begint aan een nieuw hoofdstuk in haar leven, ver weg van angst en onderdrukking.

“Ik was stewardess en daarna boekhoudster in mijn geboorteland Congo. Mijn vriendin en ik werkten voor dezelfde luchtvaartmaatschappij. Maar noch mijn familie, noch mijn vrienden, noch mijn professionele omgeving stonden me toe te zijn wie ik ben. Homofobie is daar een echt sociaal probleem.

Op een dag toen we elkaar omhelsden in de schaduw van de mangobomen, wat ons een zekere discretie gaf – althans dat dacht ik – zag een politieagent ons. Hij schreeuwde: “Jullie zijn heksen, het is immoreel!” Buren kwamen naar buiten, iedereen keek naar ons, joelde ons uit, probeerde ons te slaan. Hij nam ons mee naar het politiebureau, waar hij onze ‘misdaad’ uitlegde: ‘aanranding van de eerbaarheid’, ‘onnatuurlijke relatie’. Allemaal strafbaar met een gevangenisstraf van 6 maanden tot 5 jaar. We smeekten en onderhandelden. Het was verschrikkelijk, hoe kon ik naar de gevangenis gaan? Voor $150 liet hij ons uiteindelijk via de achterdeur naar buiten gaan. Mijn familie hoorde over dit verhaal. Mijn moeder, die al vermoedde dat ik lesbisch was, kreeg hierdoor bevestiging van haar vermoeden. Ze was teleurgesteld. Ze preekt voor de kerk, ze hecht waarde aan haar waardigheid, haar eer. De huisbazen van mijn flat schopten me eruit, omdat ze niet wilden dat hun onderkomen een ‘plek van prostitutie’ werd, zoals ze het uitdrukten.

Daarop besloot ik om te vertrekken. Alleen, omdat mijn vriendin niet de financiële middelen had om de noodvisumprocedure te activeren.

Ik ben in januari 2023 in België aangekomen. Ik logeerde eerst een tijdje bij mijn zus, die de Belgische nationaliteit heeft en in Charleroi woont. Ze stemde er alleen mee in om me op te nemen omdat ik toen erg ziek was, met een ernstig gynaecologisch probleem. Daarna ging ik me inschrijven bij de Dienst Vreemdelingenzaken en werd ik naar een transitcentrum in Luik gestuurd, waar ik 10 dagen bleef. Daarna volgden een paar maanden in het Klein Kasteeltje. In de tussentijd werd ik geopereerd: een hysterectomie. Toen ik me beter voelde, kreeg ik een nieuw centrum toegewezen terwijl mijn aanvraag voor internationale bescherming werd beoordeeld: ik kwam hier bij Samusocial aan in juni 2023. En twee maanden geleden werd ik officieel erkend als vluchteling! Nu ben ik op zoek naar een woning en volg ik een cursus boekhouding. Bij Bruxelles Formation heb ik twee nieuwe vriendinnen gemaakt. Ik heb het gevoel dat België mensen uit de LGBT-gemeenschap verwelkomt. Dat stelt me gerust, een nieuw leven kan beginnen.“