Een onderdompeling in de missies van Samusocial met Justine en Amandine

01/10/2024

Samusocial doet meer dan noodhulp bieden aan daklozen. Achter de schermen onthult de organisatie een veel complexere realiteit. Met 15 verschillende centra en opvangfaciliteiten helpt Samusocial een brede waaier van mensen, van alleenstaande mannen en vrouwen tot dakloze gezinnen met kinderen en aanvragers van internationale bescherming. Elk centrum werkt anders, maar allemaal streven ze dezelfde algemene missie van Samusocial na, en dit weerspiegelt de uiteenlopende behoeften van de mensen die ze helpen. Om een beter idee te krijgen van dit engagement, dompelden onze twee stagiaires in communicatie Justine en Amandine zich onder in de missies van Samusocial.

Amandine: “Via zo’n onderdompeling leer je echt de realiteit op het terrein kennen. We nemen deel aan meetings, praten met de mensen die worden opgevangen en we krijgen de kans om vragen te stellen. Daaruit is veel meer te leren dan als je alleen naar de cijfers kijkt.”

Justine is het volmondig eens: “Door de centra te bezoeken krijg je echt zicht op de leefomstandigheden van de bewoners. Via de gesprekken met medewerkers en verantwoordelijken kom je veel te weten over de dagelijkse problemen waarmee ze kampen. Zo legde Aude me bijvoorbeeld uit dat in het Step Forward-programma vaak onverwacht veel kinderen worden opgevangen.” 

Tijdens hun onderdompeling werden de twee stagiaires getroffen door de inzet van de teams en de veerkracht van de begunstigden. Amandine vertelt over een maraude: “Ik kwam een man tegen die op een braakliggend terrein woont waar hij een klein hutje heeft gebouwd. Hij kweekt er dieren en bewerkt de grond. Het was indrukwekkend om te zien hoe hij zich met zo weinig weet te beredderen. Maar ook triest, omdat je weet dat hij op elk moment door de autoriteiten verwijderd kan worden.”

Voor Justine was haar eerste maraude een van de meest memorabele ervaringen: “We kwamen een man tegen in een metrostation. Het was al erg koud, en toen hij een deken kreeg, zei hij: ‘Bedankt, jullie hebben mijn leven gered.’ Dat was erg aangrijpend. 

De twee stagiaires werden zich ook bewust van de moeilijkheden waarmee de teams worden geconfronteerd, zoals het personeelstekort in veel centra, de taalbarrières en administratieve obstakels, en de onvoorziene noodgevallen. Justine: “Ik werd getroffen door het gebrek aan middelen om mensen te helpen die Frans noch Engels spreken. Dat maakt het voor Samusocial-medewerkers moeilijk om een vertrouwensrelatie op te bouwen met de begunstigden.” Ze voegt eraan toe: “De teams lijken vaak overstelpt door al het werk dat samenkomt: de opvang van nieuwe mensen, het beheer van diverse problemen, en dan de noodsituaties, bijvoorbeeld wanneer in het centrum voor geïsoleerde vrouwen onverwachts vrouwen binnenkomen die het slachtoffer zijn van geweld, wat op elk moment kan gebeuren.”

Ondanks deze uitdagingen zijn Amandine en Justine het over één punt eens: de betrokkenheid van de teams bij de mensen die ze helpen is voelbaar: “Je merkt een diep ‘menselijk’ en ‘authentiek’ gevoel in hun toewijding om mensen te helpen.”

Amandine besluit: “Deze stage heeft me meer inzicht gegeven in het publiek en me doen inzien dat stereotypen vaak niet kloppen. Samusocial heeft een essentiële missie in Brussel.”