Bed close-new close-new Arrow Bed Facebook LinkedIn Night Phone Search mail Twitter

Samusocial

Gary, 16 jaar, kwam alleen in België aan na een lange en gevaarlijke reis vanuit Kameroen.

12/01/2022

Onlangs heeft Fedasil, om het hoofd te bieden aan de verzadiging van het opvangnetwerk, Samusocial de opdracht gegeven 70 noodopvangplaatsen te openen voor verzoekers van internationale bescherming. Gary is een van de 25 Niet Begeleide Minderjarige Vreemdelingen (NBMV) die in dit centrum in Molenbeek worden opgevangen. Hij is 16 jaar en komt uit Kameroen. Hij heeft ons verteld over zijn hachelijke reis naar Brussel.

Gary woont met zijn gezin in het Engelssprekende deel van Kameroen wanneer, ongeveer 3 jaar geleden, een politiek conflict uitbreekt tussen het Franstalige en het Engelstalige deel van het land. De bevolking komt gevangen te zitten tussen de strijdende partijen. De gewapende troepen plunderen, stichten brand en vallen de dorpen en hun inwoners aan. Op een dag wordt de moeder van Gary in haar voet geschoten. De situatie is te gevaarlijk, dus rest hem geen andere optie dan te vluchten. Zijn moeder verzamelt al haar en organiseert zijn vertrek. Gary vertrekt op zoek naar hoop; hij wordt gedwongen alles op te geven wat hij tot dan toe heeft gekend. Hij begint aan een helse reis die hem meermaals bijna het leven zal kosten.

Eerst loodst een smokkelaar hem Nigeria binnen. Gary herinnert zich deze periode als in een waas, hij heeft het over onrust en geweld. Hij doorkruist het land gedurende twee en een halve week alvorens Niger te bereiken. Ook hier wordt hij geconfronteerd met het dreigende politieke klimaat in het land. Hij reist op de vlucht door de woestijn, loopt ‘s nachts, slaapt overdag verstopt in het bos, uit het oog van de gewapende troepen. Hij wordt vergezeld door een gids en tientallen andere migranten. Gaandeweg verlaten sommigen de groep en volgen een andere route in de hoop de vrijheid te bereiken, maar velen van hen zullen het nooit halen.

Na 30 dagen reizen komt Gary aan in Algerije: “het gaat daar nog strikter aan toe dan wat ik ervoor heb meegemaakt, en ik spreek geen Arabisch”. Hij komt aan in Debdeb, een Algerijns grensstadje tussen Algerije en Libië, na een urenlange reis verborgen in een reiskoffer achter in een wagen, zonder voedsel of water… Maar dat is niet de prioriteit. Hij zal meer dan twee maanden in het stadje blijven. Op dat moment is Gary iedereen die met hem meereisde kwijtgeraakt. Hij overnacht gedurende een aantal dagen bij een smokkelaar die hem naar Libië zal brengen.

Op een avond, laat in de nacht, wordt hij opgehaald: het is tijd om de grens over te steken. Eenmaal in Libië, moet het ergste nog komen: “Overal is geweld, mensen dragen openlijk wapens. Zwarte mensen zoals ik worden ontvoerd door milities die dan losgeld eisen van de families. Dat overkwam verschillende mensen in de groep. Ik had geluk, mij hebben ze niet opgepakt.”

Gary wordt afgeperst en moet nog harder werken om zijn overtocht zelf te betalen. In totaal zal hij 5 maanden en 2 weken in Libië doorbrengen om op bouwwerven te werken voor een man die zijn tocht naar Europa zal organiseren. Tenslotte gaat Gary met 70 andere mensen aan boord van een schamele opblaasbare rubberboot en bidt elke dag van de oversteek die 21 dagen zal duren.

“Ik sliep niet tijdens de overtocht, ik was doodsbang, ik bad dag en nacht. Eenmaal aan boord, vertelden sommigen me dat ze aan hun derde poging bezig waren. De boten waarmee wij reizen komen van een handel tussen milities, zodat het regelmatig gebeurt dat de groepen de boten midden op zee onderscheppen en hen dwingen om te keren. De migranten aan boord worden dan opgesloten en moeten betalen om te vertrekken. Ik had geen geld meer. Als ik in de gevangenis terecht zou komen, zou ik daar moeten blijven. Bovendien was mijn telefoon gestolen voor ik vertrok, dus ik kon niemand contacteren.”

Op 20 november 2021 wordt de zodiac gered door de NGO-Boot “Sea-Watch”, “het was de mooiste dag van mijn leven, ik voelde mij bevrijd”, vertelt hij ons. Een paar dagen later komen ze aan land in Italië. Gary wordt in quarantaine geplaatst aan boord van een ander schip en vervolgens naar Milaan vervoerd waar hij wordt opgevangen in een gezin. Daar kan hij even op adem komen en zijn moeder bellen om haar het goede nieuws te vertellen.

Taal blijkt evenwel een enorm obstakel, Gary wenst zich aan te sluiten bij een Franstalig land. Met een Nigeriaanse vriend wiens broer bij de busterminal van Milaan werkt, stappen ze op een bus die in Brussel passeert. Daar stapt Gary af. Hij slaapt een aantal dagen buiten in de kou, maar hij blijft vastberaden: “Het was niet makkelijk, ik sprak de mensen aan maar sommigen vonden dat niet leuk. Na verschillende pogingen kon ik iemand te vinden die mij kon vertellen waar ik heen moest om Kameroense broeders te vinden. Die heb ik dan gevraagd welke stappen ik moet ondernemen om asiel aan te vragen. Ik ging naar Le Petit Château.  Ik heb twee nachten voor het gebouw geslapen. Toen werd ik hierheen gestuurd, naar Samusocial. Maar nu klaag ik niet, nu ben ik veilig.”

Gary is pas 16 jaar oud, maar hij heeft al veel meegemaakt. Hij is nu twee weken onder de hoede van de Samusocial, het ergste is achter de rug. Als minderjarige moet zijn verzoek om internationale bescherming snel worden geregistreerd. Intussen kan hij terug stilletjes aan de dingen gaan doen die bij iemand van zijn leeftijd passen. Hij speelt voetbal en sluit zich binnenkort bij een club aan. Wij wensen hem veel succes!

close

Nieuwsbrief

Ontvang elke maand het recenste nieuws van Samusocial Brussels in je mailbox. Schrijf je in om onze nieuwsbrieven te ontvangen.

Deze informatie zal enkel gebruikt worden om de nieuwsbrief naar het opgegeven adres te sturen. Je kan steeds met één klik uitschijven.