Ondersteuning van ouderschap bij Step Forward: getuigenis van een jonge moeder

10/09/2024

Chloé* is 30 jaar oud. Ze is nu moeder van zes kinderen en woont samen met drie van hen en haar partner. Met de steun van het Step Forward-team, nu al acht jaar, verwelkomt ze ons in haar huis om ons haar verhaal te vertellen en het te hebben over haar dagelijks leven als moeder.

‘Ik werd bij Step Forward geïntroduceerd door een straathoekwerker. Hij bracht me in contact met Aude, de coördinator, maar ik kende Samusocial al omdat ik daar al eerder had geslapen, in de noodcentra.

Ik heb kinderen onder de hoede van de SAJ (Service d’Aide à la Jeunesse; jeugdhulpdienst) en de SPJ (Service de Protection de la Jeunesse; jeugdbeschermingsdienst). Het was altijd op mijn verzoek dat de dossiers werden overgenomen door de SAJ, omdat ik me ervan bewust was dat ik niet de middelen had om voor ze te zorgen, dus vroeg ik om hulp. We hebben één keer per jaar een gesprek met de adviseur en daarna hebben we contact met de afgevaardigde als dat nodig is. We hebben bijvoorbeeld een doorverwijzing gekregen zodat mijn dochter een psycholoog aan huis kon krijgen.

Voor drie van mijn kinderen werd geen overeenkomst bereikt en kwam de SPJ tussenbeide. In deze gevallen neemt de rechter de beslissing zonder dat wij daar iets over te zeggen hebben.

Ik zie mijn kinderen die bij pleeggezinnen wonen elke drie maanden via Accueil Familial. Ze zijn betrokken bij verschillende gezinnen, maar ze houden ook contact met hun broers en zussen, onafhankelijk van mij.

Ik word voornamelijk ondersteund door Emilie, de psycholoog van Step Forward, en Antoine, een opvoeder. Emilie heeft me met veel dingen geholpen. 5 jaar geleden gebruikte ik bijvoorbeeld veel drugs. Ik wilde stoppen omdat ik mijn kinderen niet wilde verliezen en ze hielp me om op de psychiatrische afdeling te komen. Ik bleef tot het einde van mijn opname en sindsdien heb ik geen harddrugs meer gebruikt – hoewel ik daarvoor wel elke dag een beetje van alles nam. Ze vergezelt me ook naar afspraken met de SAJ of naar de rechtbank. Gelukkig is ze er voor mij.

Mijn dierbaarste herinneringen zijn die aan de geboorte van mijn kinderen. Het waren zes prachtige cadeautjes. Maar met mijn twee jongsten was het de eerste keer dat ik een centrale rol speelde in hun vroege jeugd, hun leren en hun ontwikkeling. Ze naar school brengen, ze ophalen, samen kerstfeestjes voorbereiden of verjaardagen vieren – dat heb ik allemaal niet meegemaakt met mijn andere kinderen. Ik heb er veel aan gedaan om ervoor te zorgen dat de SAJ niet hoeft in te grijpen en het is geweldig om dat te kunnen ervaren. Het is echt leuk.

Ik hoop de stabiliteit die we nu hebben te behouden. Ons huis behouden, het ritme dat mijn kleintjes sinds hun geboorte hebben en ervoor zorgen dat ze een goede opleiding krijgen. En op vakantie kunnen gaan!’

*fictieve naam