Oriëntaties bij het verlaten van de straat

1.647 mensen doorverwezen naar een woonoplossing
939 mensen in gezinsverband
359 vrouwen
340 mannen
9 NBM

In 2021 hebben de Psycho-Medisch-Sociale (PMS) ondersteuningsteams met succes 1.647 mensen doorverwezen zodat ze de straat konden verlaten. Dat is 3,65% meer dan in 2020. De overgang naar 24-uursopvang in 2020 en de invoering van een scheiding van de verschillende soorten publiek, het eerder toegelichte overdrachtssysteem en het feit dat mensen langer in de huisvestingsprogramma’s van Samusocial verbleven, hebben de kwaliteit van de PMS-opvolging en de implementatie van doorverwijsoplossingen aanzienlijk verbeterd.

1	Heren	340	20,64 %
2	Personen in gezinsverband	939	57,01 %
3	NBM	9	0,55 %
4	Vrouwen	359	21,8 %

In 2021 werd 40,8% van de mensen doorverwezen naar particuliere huisvesting of een opvangtehuis. De meest voorkomende verwijzingen door onze teams zijn: privé-woning, opvantehuizen en Fedasil-centra.

1	Privéwoning	390	23,68 %
2	Opvangtehuis	282	17,12 %
3	Fedasil	229	13,9 %
4	Opvang door familie/vrienden	194	11,78 %
5	Vrijwillige terugkeer\|br\|naar land van oorsprong	170	10,32 %
6	Terugkeer naar eigen woning	121	7,35 %
7	Andere	94	5,71 %
8	Vrijwillige psy opname	73	4,43 %
9	Housing First	29	1,76 %
10	Medische ziekenhuisopname	24	1,46 %
11	Rusthuis of VRT	15	0,91 %
12	Begeleid/therapeutisch appartement	10	0,61 %
13	IOS	10	0,61 %
14	Hulpverleningscentrum \|br\|voor drugsgebruikers	6	0,36 %

De meest voorkomende verwijzingen door onze teams zijn: particuliere huisvesting (390 – 23,68%); Fedasil-centra voor asielzoekers (229 – 13,9%); opvangtehuizen (282 – 17,12%); huisvesting door familie of vrienden (194 – 11,78%).
Geconstateerd kan worden dat 72,56% van de mensen die toegang tot particuliere huisvesting hebben gekregen, gezinnen zijn. Ditzelfde publiek vertegenwoordigt 52,8% van de verwijzingen naar een opvangtehuis.

Als deze cijfers een realiteit van ons dagelijks werk illustreren, dan is het wel de moeilijkheid om voor twee grote groepen een uitweg uit de urgentie te vinden:

Voor mensen die zich in België hebben gevestigd maar onregelmatig op het grondgebied verblijven, bestaat er geen wettelijke oplossing om van de straat weg te geraken: mensen zonder papieren, migranten in transit, Europese gezinnen zonder verblijfadres die in België wensen te blijven. De enige uitweg die zij krijgen, is onderduiken in de illegaliteit en dus een precair bestaan: communautaire netwerken, kraakwoningen, zwerven van stad naar stad…

Mensen met een combinatie van medische, geestelijke en sociale problemen tegelijk komen niet in aanmerking voor doorstroming naar andere opvang- of herhuisvestingsprogramma’s, waar beperkende toegangscriteria gelden. Voorbeelden van profielen die geblokkeerd zitten in onze noodopvang bij gebrek aan perspectieven om uit te stappen: vrouwen met een verslaving of met geestelijke problemen die op straat leven met kleine kinderen; personen met psychiatrische aandoeningen die weigeren opgenomen te worden in een ziekenhuis; zieken (suikerziekte, handicap, …) die geen opname in het ziekenhuis of concrete revalidatie behoeven; oudere mensen die iedere verzorging afwijzen; gezinnen met meer dan 5 kinderen…

Oriëntaties bij het verlaten van de straat

In 2021

Verdeling van de 1.647 oriëntaties naar categorie publiek

Verdeling van de oriëntaties naar samenstelling

Als deze cijfers een realiteit van ons dagelijks werk illustreren, dan is het wel de moeilijkheid om voor twee grote groepen een uitweg uit de urgentie te vinden:

Psychologische begeleiding

Opgevangen publiek – Pool “Daklozen”