In november 2021 werd het opvangprogramma in Molenbeek dat uitsluitend is bestemd voor alleenstaande vrouwen overgebracht naar een gebouw in het centrum van Brussel.
In november 2021 werd het opvangprogramma in Molenbeek dat uitsluitend is bestemd voor alleenstaande vrouwen overgebracht naar een gebouw in het centrum van Brussel.
Het Louiza Centrum voor alleenstaande vrouwen, dat open was van 25 augustus tot 16 november 2021, had een capaciteit van 75 plaatsen op de site in Molenbeek.
Op 16 november 2021 is het opvangprogramma verhuisd naar de site van Brussel-Stad. Het biedt onderdak aan geïsoleerde vrouwen en ook aan vrouwen met kinderen.
De capaciteit is 110 plaatsen waarvan 5 kamers voor gezinnen (+/- 15 plaatsen voor vrouwen met kinderen). De infrastructuur omvat in totaal 31 kamers voor 2 tot 6 personen en de sanitaire voorzieningen bevinden zich in gemeenschappelijke ruimten.
In samenwerking met Bruss’Help, de Brusselse gemeentebesturen en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest opende Samusocial in december 2020 een tijdelijk centrum voor dakloze vrouwen.
70 plaatsen voor alleenstaande vrouwen werden verdeeld over kamers met één of twee bedden. Dit centrum sloot de deuren in mei 2021.
De infrastructurele kenmerken van de drie gebouwen (privé-vertrekken, enz.) waren bijzonder geschikt voor kwaliteitsaccommodatie.
De uitbreiding van de accommodatie tot een 24-uurs regime, aanvankelijk bedoeld om de circulatie van het virus naar buiten te beperken, heeft het gevoel van veiligheid en stabiliteit voor de vrouwen in het centrum aanzienlijk vergroot.
Dit heeft tot gevolg gehad dat de banden met en tussen de gehuisveste vrouwen zijn versterkt en dat zij de steun die zij krijgen bij het proces van heropening van hun rechten en het verlaten van de straat, hebben kunnen maximaliseren.
“Ik ben Valentine, maatschappelijk assistente van opleiding en coördinatrice van het dagcentrum Louiza, het verblijfcentrum voor vrouwen in Molenbeek.
Mijn werk is heel gevarieerd. Er is het toezicht van de teams via de beoordeling van hun werk maar ook van hun welzijn. Er is ook het beheer van het centrum in zijn geheel: het opvolgen van technische problemen en van logistieke aanvragen maar ook de veiligheid garanderen, zowel van de bewoners als van de werknemers. Ik begeleid ook nieuwe vormen van samenwerking/ overeenkomsten met nieuwe partners en vrijwilligers.
Bij Samusocial hebben we evenveel profielen van mensen als problematieken. De benaderingen, de band die we willen scheppen, de projecten zijn dus verschillend en dat maakt ons werk zo veelzijdig.
Wat heel ontnuchterend blijft, ondanks de jaren ervaring bij Samusocial, is het levenstraject van de mensen die we opvangen. Het is vaak doorspekt met allerlei vormen van geweld: echtelijk, intra-familiaal, seksueel, op vluchtelingen… De verhalen van deze vrouwen blijven schrijnend, ondanks de jaren ervaring.
Op het vlak van de teams schenk ik veel aandacht aan hun positionering als professionals. Ik verwacht van hen dat ze welwillend luisteren zodat de opgevangen vrouwen vertrouwen hebben en zich veilig voelen. Als team besteden we elke dag tijd aan het bespreken van de situatie van de bewoners om pistes en oplossingen te vinden. Ik hou echt van dit onderdeel van mijn werk. De samenhang van het team behouden is iets waaraan altijd moet worden gewerkt om een goede energie tussen de werknemers te bewaren. Als het het team goed draait, dan is de kwaliteit van de aangeboden diensten beter.”